بررسي اثر صنعتي‌شدن و شهرنشيني بر كارايي انرژي در استان‌هاي ايران (رهيافت اقتصادسنجي فضايي)

بهبود كارايي انرژي از جمله سياست‌ها براي كاهش اثرات جانبي منفي توسعه اقتصادي است. در همين راستا مطالعه حاضر با استفاده از داده‌هاي در سطح استاني براي دوره زماني 1385 تا 1394 به برآورد و بررسي عوامل موثر بر كارايي انرژي مي‌پردازد. نتايج حاصل از روش مرزي تصادفي نشان مي‌دهد كه استان‌هاي بوشهر و ايلام به ترتيب داراي بيشترين و كمترين كارايي انرژي معادل 41/0 و 16/0 هستند. نتايج حاصل از اقتصادسنجي فضايي نشان مي‌دهد كه نوعي اثرات سرريز مثبت كارايي انرژي بين استان‌ها وجود دارد، همچنين اثرات مستقيم صنعتي‌شدن و چگالي جمعيت بر كارايي انرژي مثبت و معني‌دار و اثر سرريز آن‌ها منفي و معني‌دار است. همچنين اثرات مستقيم شهرنشيني و درآمد سرانه بر كارايي انرژي منفي است و اثرات سرريز شهرنشيني بر كارايي انرژي مثبت و معني‌دار است.   واژه‌هاي كليدي: