تغييرات چشم‌آرام تحت قيد محيط حين اجراي مهارت هدف‌گيري پرتابي

در همه فعاليت هاي ورزشي، توانايي هدايت چشم به مناطق مطلوب از بافت محيط، در زمان مناسب، براي رسيدن به سطح بالايي از خبرگي و عملكرد ضروري است. هدف از انجام اين پژوهش، تعيين تغييرات ويژگيهاي چشم آرام، طي اجراي يك مهارت هدف‌گيري پرتابي واكنش پذير، تحت تقاضاي مختلف محيطي بود كه جهت شناسايي اثرات ادراكيشناختي بر فرايندهاي زيربنايي مربوط به عملكرد انجام گرفت. بدين منظور 8 ورزشكار مرد (2822 سال) داراي حداقل 5 سال سابقه فعاليت ورزشي در رشته دارت؛ به صورت همتراز شده متقابل تحت چهار شرايط قيد محيط به اجراي تكليف هدف‌گيري پرتابي پرداختند. عوامل تقاضاي محيط، شامل تعامل شرايط تنظيمي (ثابت / در حال حركت) و تغييرپذيري بين كوششي (با / بدون تغييرپذيري)، چهار سطح مختلف محيطي را جهت ايجاد واكنش در حين اجراي مهارت هدف‌گيري پرتابي ايجاد نمود و ويژگيهاي مربوط به رفتار خيرگي به طور مداوم در هر سناريو ثبت شد. در هر يك از قيود محيطي 10 كوشش 20 ثانيه اي گرفته شد. ويژگي هاي رفتار خيرگي با استفاده از دستگاه رديابي حركات چشم مدل Dikablis Professional Wireless ثبت و تحليل آن با نرم افزار DLab، سيستم پردازش اطلاعات و با آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر انجام شد. نتايج نشان داد، تفاوت معني داري بين ميانگين نمرات چشم آرام در قيود مختلف محيطي وجود داشت (0.001 P ) سريع ترين آغاز چشم آرام در بافت ثابت بدون تغييرپذيري بين كوششي مشاهده شد و بافت هاي در حركت بدون تغيير پذيري بين كوششي و با تغييرپذيري بين كوششي نسبت به ساير بافت هاي محيطي به ترتيب از طولاني ترين طول دوره و پايان تثبيت برخوردار بودند. به طور كلي به نظر مي رسد قيود محيطي مي تواند اثر عميقي بر ويژگي هاي چشم آرام داشته باشد كه مي تواند به عنوان عامل مهمي در يادگيري مهارت هاي حركتي توسط مربيان درنظرگرفته شود.