تبيين و تحليل افسردگي بر مبناي روان شناسي اخلاق

زمينه:يكي از مسائل بسيار مهمي كه لازم است به آن پرداخته شود نقش فلسفه در زندگي فردي و اجتماعي انسان است. با وجود اينكه علومي چون روانشناسي و جامعه شناسي با استفاده از مباني فلسفي به تدوين نظريات خود مي پردازند و آنها را در عمل به كار مي گيرند، جايگاه فلسفه به عنوان علمي كه مي تواند در حل مشكلات و مسائل انسان موثر باشد چندان مورد توجه نيست. يكي از حوزه هاي اثرگذاري عملي فلسفه ، روانشناسي است. هدف پژوهش حاضر تبيين اختلال افسردگي بر مبناي روانشناسي اخلاق است تا با استفاده از اين تبيين به درمان افسردگي كمك شود. نتيجه گيري: اختلال افسردگي از منظر چهار نظريه شناخت گرايي، احساس گرايي، ابزارگرايي و شخصيت گرايي در روانشناسي اخلاق قابل تبيين بوده و بكارگيري اين تبيين ها مي تواند در درمان افسردگي موثر باشد. از ميان تبيين هاي چهارگانه افسردگي بر مبناي روان شناسي اخلاق، تبيين شخصيت گرايانه كارآمدتر از ساير تبيين ها است، زيرا مباني انسان شناختي جامع تر و قوي تري دارد و با رويكردي كل گرايانه به تبيين افسردگي مي پردازد. اما در ساير تبيين ها وجهي از وجود انسان ناديده گرفته شده و نگرشي تك بعدي نسبت به انسان وجود دارد.