نقش رهبري اخلاقي در عملكرد كاركنان

زمينه: ﻳﻜﻲ از ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ دﻏﺪﻏﻪ‌ﻫﺎي ﻫﺮ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ، ﺑﻬﺒﻮد و ﺗﻘﻮﻳﺖ عملكرد ﻛﺎرﻛﻨﺎن سازمان است. يكي از سازمان‌هايي كه عملكرد كاركنانش از اهميت بيشتري برخوردار است، سازمان‌هاي فعال در حوزۀ بهداشت و درمان مي‌باشند؛ چرا كه تأثير سطح عملكردي آنان به طور مستقيم بر پيكر جامعه نمايان مي‌شود. بر اين اساس، هدف پژوهش حاضر بررسي رابطۀ بين رهبري اخلاقي، رابطۀ رهبر - پيرو، خودكارآمدي و هويت سازماني با عملكرد كاركنان دانشگاه علوم پزشكي استان گيلان در شهرستان رشت است. روش: اين تحقيق به لحاظ روش، توصيفي همبستگي است؛ و جامعۀ آماري آن متشكل از 3860 نفر از كاركنان دانشگاه علوم پزشكي استان گيلان در شهرستان رشت بوده كه 349 نفر از آنان به عنوان نمونه تحقيق و به روش غير احتمالي در دسترس انتخاب گرديدند. ابزار گردآوري داده‌هاي تحقيق حاضر، پرسشنامه استاندارد بوده كه از نظر روايي و پايايي مورد تأييد مي‌باشد. در پايان، از روش مدلسازي معادلات ساختاري و نرم افزار spss و lisrel براي تحليل داده‌ها استفاده گرديد. يافته‌ها: نتايج نشان مي‌دهد رهبري اخلاقي، از طريق رابطۀ رهبر - عضو، خودكارآمدي و هويت سازماني با عملكرد كاركنان رابطه دارند. همچنين رابطۀ مستقيم رهبري اخلاقي با عملكرد كاركنان تأييد نگرديد. نتيجه گيري: با توجه به يافته‌ها، مي‌توان گفت افزايش سطح مولفه‌هاي رهبري اخلاقي مديران دانشگاه علوم پزشكي استان گيلان، رابطۀ رهبر پيرو، هويت سازماني و خودكارآمدي در دانشگاه علوم پزشكي استان گيلان، منجر به سطح بيشتري از عملكرد كاركنان اين دانشگاه خواهد شد.