تحليل نقش ميانجي فاصله اخلاقي در روابط بين فردي دانشجويان

زمينه: از اساسي ترين اصول ايجاد ارتباط و روابط سالم و اثر گذار با ساير افراد، اهميت به اصول اخلاقي انساني است. ازين رو پژوهش با هدف نقش ميانجي فاصله اخلاقي در روابط بين فردي دانشجويان صورت گرفت. روش: پژوهش از منظر هدف كاربردي و از منظر گردآوري اطلاعات از نوع توصيفي-پيمايشي است.جامعه آماري شامل كليه دانشجويان دانشگاه هاي آزاد و دولتي استان مازندران بودند كه تعداد 324نفر بر اساس جدول مورگان و روش تصادفي طبقه اي به‌عنوان نمونه آماري انتخاب شدند.جهت گردآوري داده ها از پرسشنامه فاصله اخلاقي و روابط بين فردي استفاده گرديد.جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون همبستگي پيرسون،تحليل مسير و معادلات ساختاري استفاده شد. يافته ها: نتايج تحليل مسير نشان داد فاصله اخلاقي بر همدلي و صميمت، ابراز وجود، مهارت ارتباطي، حل تعارض، حفظ ارتباط و گوش كردن نقش منفي معناداري دارد كه فاصله اخلاقي بر ابراز وجود(0.610= β) بيشترين اثر و بر حفظ ارتباط(0.462= β)كمترين نقش را داشته است. نتايج معادلات ساختاري نيز نشان داد فاصله اخلاقي بر روابط بين فردي دانشجويان(0.001=Sig و 5.559=t)با ضريب مسير (0.426= β) نقش منفي مستقيم معناداري دارند.در نهايت شاخص هاي برازش مدل نشان از تاييد مدل تحقيق حاضر دارد. نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي تحقيق اتخاذ سياست هايي توسط مديران كه منجر به بهبود ارزش هاي اخلاقي،فرهنگي و كاهش فاصله اخلاقي در بين دانشجويان مي گردد،به ارتقاي روابط بين فردي آنان كمك مي كند.