موانع كارآفريني رشته هاي كشاورزي در آموزش دانشگاهي

هدف اين پژوهش كه يك تحقيق توصيفي با رويكرد كيفي است، شناسايي موانع كارآفريني رشته هاي كشاورزي در آموزش دانشگاهي استان اصفهان مي باشد. جامعه آماري كارآفرينان دانش آموخته از رشته هاي مختلف كشاورزي مي باشند كه برابر با 40 نفر برآورد گرديد و كل اعضا، مورد بررسي قرار گرفتند. داده هاي لازم از طريق مصاحبه ي نيمه ساختاريافته اكتشافي محقق ساخته گردآوري شد. با استفاده از راهبرد تحليل محتوا 26 مقوله استخراج گرديد. مقوله ها در قالب پرسشنامه در اختيار جامعه آماري قرار گرفتند و درجه اهميت آنها بر اساس طيف ليكرت پرسيده شد. به منظور تلخيص متغيرها از تكنيك تحليل عاملي اكتشافي با نرم افزار SPSS نسخه 19 استفاده شد. مقدار KMO، 0.829 و مقدار آزمون بارتلت 3328.763 بهدست آمد كه در سطح 99 درصد معني دار بود. نتايج تحليل عاملي نشان داد، تبيين كل واريانس توسط 5 عامل استخراج شده از گويه هاي مورد بررسي، 69.221 درصد است. در اين پژوهش، موانع انگيزشي و نگرشي، موانع ساختاري، موانع آموزشي، موانع اقتصادي و محيطي و موانع شخصيتي به ترتيب با تبيين 17.110 درصد، 17.066 درصد، 14.362 درصد، 11.465 درصد و 9.218 درصد از واريانس كل، به عنوان مهمترين موانع كارآفريني كشاورزي در آموزش دانشگاهي شناسايي شدند.