شاخصه‌هاي مؤثر در محله‌گزيني شهروندان اصفهاني در بافت تاريخي

محله به‌عنوان يك مكان رفتار مهم، علاوه بر ظرفيت‌هاي فراوان اجتماعي، فرهنگي و كالبدي، نقش شايان توجهي در محله‌گزيني و گرايش به سكونت دائم شهروندان بر عهده دارد. پرداختن به اين مهم از موضوعات اساسي در حيات اجتماعي بافت‌هاي تاريخي به شمار مي‌آيد؛ به‌گونه‌اي كه متناسب با ميزان و عمق شناخت از معيارهاي محله‌گزيني، مسكن‌پذيري نيز از دوام و پايداري بيشتري برخوردار خواهد شد. پژوهش با طرح اين پرسش كه شاخصه‌هاي محله‌گزيني در بافت تاريخي شهر اصفهان چيست و آيا با جابه‌جايي مكان، شاخصه‌هاي محله‌گزيني نيز تغيير مي‌كند؟ در پي آن است كه به مؤلفه‌هاي مؤثر در انتخاب محله و شناسايي شاخصه‌هاي مكان‌گزيني در بافت تاريخي اصفهان دست يابد. روش پژوهش كيفي و در حوزه روش‌شناسي متكي به توصيف و تحليل است. بدين منظور، سه محله درب امام، عليقلي‌آقا و جلفا در بافت تاريخي اصفهان مبتني بر ماتريس گولر انتخاب‌شده و چهار شاخصه اصلي در محله‌گزيني يعني امنيت، همسايگي سازگار، دسترسي به مركز خريد و دسترسي به شبكه حمل‌ونقل عمومي، در نمونه‌اي با تعداد 90 نفر، مورد پرسش قرارگرفته و از طريق آزمون ليكرت ديدگاه پرسش‌شوندگان سنجش شده است؛ سپس با روش AHP، شاخصه‌هاي محله‌گزيني در محله‌هاي منتخب، ارزيابي‌شده و ضرايب اهميت هر يك از شاخصه‌ها محاسبه و تحليل‌شده است. استنتاج‌ها نشان مي‌دهد كه شاخصه امنيت بالاترين رتبه را در بين شاخصه‌ها كسب نموده است. همسايگي سازگار، دسترسي به مركز خريد و شبكه حمل‌ونقل عمومي اولويت‌هاي مهم بعدي محله‌گزيني از سوي ساكنان تعيين‌شده‌اند و از اين حيث، محله عليقلي‌آقا بالاترين رتبه در ميان محله‌هاي بررسي‌شده را به خود اختصاص داده است.