رسالت باورهاي عاميانه در رمان «ريح الجنوب» با تكيه بر تابو و خرافه

فرهنگ عاميانه، فرهنگ و دانش بومي است كه امور ملموس و غيرملموسي مانند عقايد، آداب و رسوم، دانش، تكنولوژي و طبابت عمومي را شامل مي شود. تابو و خرافه، باورهاي عاميانه اي هستند كه انعكاس آنها در متون ادبي، تأثير زيادي بر افكار و باورهاي توده هاي مردم دارد. عبدالحميد بن هدوقه‌ نويسنده‌ الجزايري در رمان   ريح الجنوب جلوه هايي از فرهنگ عاميانه را به تصوير كشيده است. اين پژوهش به روش توصيفي – تحليلي و نقدي ضمن بررسي موضوعات و اهدافي كه نويسنده براي بيان آنها از عناصر تابو و خرافه استفاده نموده، به اين نتيجه رسيد كه هدف نويسنده از پرداختن به ويژگي ها و شاخصه هاي اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي كشور و توصيف الجزاير سنتي و مقايسه‌ آن با الجزاير مدرن و امروزي، ترسيم بهتر چالش هاي فكري نسل جوان و گذشته و به نقدكشيدن اين سنت ها بوده‌است. وي اين سنت ها را با در نظرگرفتن مقتضيات زمانه و سير تحول داستان، در طيف وسيعي از تابوها و خرافه ها به تصوير كشيده؛ تابوي جزاء، مكان، انحصار زن و محدوديت معاشرت اجتماعي دختران، مصاديقي از تابوها و قراردادن ظروف سفالين روي قبرها به منظور سيراب كردن روح آنها، اعتقاد به پرخوري در مراسم عزاي متوفي با هدف رساندن رحمت و ثواب بيشتر به وي، نسبت دادن بروز مشكلات و حوادث ناگوار به جن و ارواح و زبان گذاشتن دراويش بر داس هاي گداخته براي استجابت دعاي نزول باران، نمونه هاي آشكاري از خرافات در رمان ريح الجنوب است.