ارزش پروفيلاكسي ايدز در پيشگيري از انتقال مادر به جنين

هدف: از آنجائيكه بيماري ايدز در سنين باروري شايع و در سال هاي اخير تعداد آن رو به افزايش بوده است. هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه مصرف پروفيلاكسي پري ناتال، با ابتلاي به ايدز، در كودكان مادران ايدز مثبت، در كرمانشاه طي سالهاي 1384 تا 1396 بود. روش ها: مطالعه توصيفي - تحليلي حاضر از نوع گذشته نگر بود ابزار گردآوري داده ها چك ليست تهيه شده از ريسك فاكتور هاي انتقال ايدز از مادر به فرزند (MTCT) ، بر اساس كتاب ها و گايدلاين ها و مقالات موجود بود. جامعه پژوهش نفر از كودكان داراي ماداران ايدز مثبت، از ميان بيماران مركز مشاوره بيماريهاي رفتاري در كرمانشاه بود. اطلاعات اين كودكان با مطالعه پرونده بيمار ثبت شد. با والدين 44 نفر از كودكان مبتلا به ايدز منفي جهت انجام مجدد سرولوژي ايدز، تماس گرفته شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: نتايج نشان داد رابطه معني داري بين سال تولد كودك و ميزان بهره مندي مادر از پروفيلاكسي و اولين CD4 مادر پس از زايمان با ابتلاي نوزاد به ايدز وجود دارد (P- value 0/05)، اما بين سطح تحصيلات مادر و بهره مندي او از پروفيلاكسي، ارتباط معني داري مشاهده نشد (P- value 0/05). همچنين ارتباط معني داري بين نحوه زايمان، نحوه شيردهي، سن حاملگي خانم باردار، سيگار كشيدن، اعتياد تزريقي با انتقال ايدز از مادر به فرزند وجود ندارد (P-value 0/05)، ولي بين سن حاملگي مادر در زمان زايمان و وزن كودك بدو تولد با انتقال ايدز از مادر به فرزند ارتباط معني داري مشاهده شد (P-value 0/05). نتيجه گيري: از آنجائيكه پروفيلاكسي پري ناتال مي تواند اثرات مثبتي بر كاهش انتقال ايدز از مادر به فرزند داشته باشد؛ ضروريست است پرسنل پزشكي بكارگيري اين روش را نيز مد نظر قرار دهند.