تأثير رهبري اصيل بر خلاقيت نيروي انساني: نقش واسطه‌اي انگيزش دروني مطالعه موردي كاركنان دانشگاه كاشان

رهبران اصيل از طريق تلاش‌هاي خاص خود در آموزش‌عالي مي‌توانند انگيزش دروني نيروي كار را برانگيخته كنند تا بتوانند از خود رفتارهاي خلاقانه بروز دهند؛ ازاين‌رو هدف پژوهش، بررسي تأثير رهبري اصيل بر خلاقيت نيروي انساني با نقش واسطه‌اي انگيزش دروني بود. نوع پژوهش، توصيفي همبستگي و جامعه آماري شامل كاركنان دانشگاه كاشان به تعداد 547 نفر بود كه با استفاده از فرمول كوكران و به روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي، 230 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها از پرسش‌نامه‌هاي استاندارد رهبري اصيل، خلاقيت و انگيزش دروني استفاده شد. روايي سازه پرسش‌نامه‌ها از طريق تحليل عاملي تأييدي، به اثبات رسيد. پايايي پرسش‌نامه‌ها از طريق ضريب آلفاي كرونباخ براي رهبري اصيل 0.88، خلاقيت 0.85 و انگيزش دروني 0.94 برآورد شد. تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آموس در دو سطح توصيفي و استنباطي انجام شد. يافته‌ها بيانگر آن است كه ميانگين هر‌يك از متغيرهاي رهبري اصيل، خلاقيت و انگيزش دروني بالاتر از حد متوسط است. ضريب همبستگي نشان داد رهبري اصيل به ميزان 0.49 و انگيزش دروني به ميزان 0.34 روي خلاقيت كاركنان تأثير مثبت و معنادار دارد.