مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و درمان وجودي بر افزايش سرمايه‌هاي روان‌شناختي در سالمندان

برخوردار بودن از سرمايه روان‌شناختي افراد را قادر مي‌سازد تا علاوه بر مقابله بهتر در برابر موقعيت‌هاي استرس‌زا، كمتر دچار تنش شده و در برابر مشكلات از توانايي بالايي برخوردار باشند. بنابراين، پژوهش حاضر باهدف مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و معنا درماني برافزايش سرمايه‌هاي روان‌شناختي در سالمندان صورت انجام شد. روش پژوهش حاضر نيمه تجربي و طرح آن از نوع پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه اعضاي كانون بازنشستگان شهرستان بجنورد در سال 1399 بود كه حداقل داراي سن 60 سال بودند. حجم نمونه در اين پژوهش شامل 45 نفر بود كه به شيوه نمونه‌گيري هدفمند و با در نظر گرفتن معيارهاي ورود و جايگزيني تصادفي در دو گروه آزمايش (هر گروه 15 نفر) و يك گروه كنترل (15 نفر) قرار گرفت. ابزار پژوهش پرسشنامه سرمايه روان‌شناختي لوتانز بود. بسته درمانيِ درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در هشت جلسه 90 دقيقه‌اي و درمان وجودي در ده جلسه 90 دقيقه‌اي براي گروه‌هاي مداخله اجرا گرديد. داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس تك متغيري و آزمون تعقيبي بونفروني مورد تجزيه‌ و تحليل قرار گرفت. تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار تحليل آماري  SPSS نسخه 22 انجام شد. نتايج نشان داد بسته درمانيِ درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و درمان وجودي بر افزايش سرمايه‌هاي روان‌شناختي شركت‌كنندگان تأثيرگذار بود. از اين ‌رو درمان‌هاي فوق مي‌تواند به‌منظور افزايش سرمايه‌هاي روان‌شناختي افراد سالمند استفاده شود.