تأثير برنامۀ مداخلۀ مبتني‌بر ذهن‌آگاهي بر ميزان رفتارهاي كليشه‌اي كودكان مبتلا به اختلال طيف درخودمانده با عملكرد بالا

در پژوهش حاضر، اثربخشي برنامۀ مداخلۀ مبتني‌بر ذهن‌آگاهي بر ميزان رفتارهاي كليشه‌اي كودكان مبتلا به اختلال طيف درخودمانده با عملكرد بالا بررسي شد. روش پژوهش، شبه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون‌ـ‌پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماري، همۀ كودكان مبتلا به اختلال طيف درخودمانده با عملكرد بالا در شهر اصفهان بودند. نمونه‌ شامل30 نفر از كودكان مبتلا به اختلال طيف درخودمانده با عملكرد بالا بود كه به‌روشِ نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند و به‌طورِ تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جاگماري شدند (15نفر). ابزار پژوهش، مقياس رفتارهاي كليشه‌اي بولدفيش و همكاران (۲۰۰۰) بود. گروه آزمايش مداخلۀ مبتني‌بر ذهن‌آگاهي را طي 29 جلسۀ 60دقيقه‌اي (هر هفته، سه جلسه) دريافت كردند. مربيان آزمودني‌ها قبل و پايان مداخله با روش مصاحبۀ انفرادي مقياس را تكميل كردند. داده‌ها با روش تحليل كوواريانس تحليل شدند. يافته‌ها نشان داد برنامۀ مداخلۀ مبتني‌بر ذهن‌آگاهي بر كاهش ميزان ابعاد رفتارهاي كليشه‌اي آزمودني‌ها تأثير معناداري داشته است (0.001 p). درمجموع، مشاهده شد كه برنامۀ مداخلۀ مبتني‌بر ذهن‌آگاهي مي‌تواند در جهت كاهش رفتارهاي كليشه‌اي كودكان مبتلا به اختلال طيف درخودمانده با عملكرد بالا استفاده شود.