ميدان ري‌وربرَنت افقي، رويكردي در تحليل صوتي طراحي تالارهاي چندمنظوره

طبق شواهد، زمان ري‌وربرَنت در اكثر تالارهاي اجراشده بيش‌تر از حد پيش بيني بوده و علت آن وجود يك ميدان ري‌وربرَنت افقي مجزا در منطقه مشخصي در نزديكي سقف است. اگرچه در آثار مكتوب اظهار نظر نامطلوبي در خصوص آن وجود ندارد ولي در تالار سمفونيك بوستون، ماساچوست و استدهال گاسينن نيز مشاهده شده است. اين مقاله براساس نتايج به‌دست آمده از دو الگو ماكت شده است كه يكي از آن‌ها به‌شكل جعبه كفشي بوده و بازشوهايي در آن تعبيه شده كه قابليت قرارگيري سطوح صاف و قاب‌هاي پخشاگر در آن‌ها وجود داشت. در اين الگو با سطوح صاف زمان ري‌وربرَنت 53 درصد و با قاب‌هاي پخشاگر 8 درصد بالاتر از پيش ‌بيني سابين به‌دست آمد. الگوي دوم اما ماكتي از يك تالار كنفرانس با ارتفاع متغير 6 و 8 متري بود. در اين الگو مقدار جاذب و ارتفاع سقف براي دستيابي به كيفيت مطلوب سخنراني تنظيم شدند كه در اين نقطه با كاهش انرژي اوليه، دي 0/5، و تي15 در بسامد مياني 1/47 ثانيه به‌دست آمد، درحالي كه پيش‌بيني سابين براي اين مقدار برابر با 1/06 ثانيه بود. افت صدا كه غيرخطي بوده با رابطه‌ ي »تي30 تي15 ايي دي تي « متناسب بود. وجود اين ميدان پرطنين افقي، امكان حضور خصوصيات صوتي ويژه اي را پيشنهاد مي دهد كه بدون هيچ گونه تغيير فيزيكي بهترين نتيجه را براي اجراي موسيقي غيرتقويت شده و نيز سخنراني داشته باشد. استفاده ي بهينه از اين ري‌وربرَنت ثانويه در يك تالار ممكن است براي اجراي انواع سبك‌هاي موسيقي مفيد باشد.