بررسي آزمايشگاهي اثر طول سري آبشكن‌هاي T شكل بر كنترل فرسايش كناره در شرايط غير مستغرق در كانال پيچان‌رودي

اﺳﺘﻔﺎده از آﺑﺸﻜﻦ ﻫﺎ يكي از روش هاي رايج براي كنترل فرسايش كناره و حفاظت سواحل رودخانه ها است. در واقع حضور آبشكن ها موجب اصلاح شرايط هيدروليكي جريان و همچنين كاهش قدرت فرسايشي آب در فاصله دو آبشكن مي شود كه در نهايت زمينه رسوبگذاري و تثبيت سواحل رودخانه را به وجود مي آورد. در اين پژوهش با ساخت يك كانال آزمايشگاهي پيچان رودي و استفاده از پنج آبشكن، اقدام به بررسي تاثير آبشكن هاي سري T شكل بر كنترل فرسايش كناره گرديد. آزمايش ها با در نظر گرفتن سه طول موثر و سه عدد فرود مختلف در حالت نفوذناپذير و به صورت غير مستغرق انجام پذيرفت. نتايج اين پژوهش بيانگر اين است كه با افزايش طول آبشكن ها، ميزان عقب نشيني كناره كاهش يافته است. به طوريكه براي طول هاي 9، 12 و 15 سانتي متر به ترتيب حدود 31.7، 35.4 و 58.0 درصد ميانگين عقب نشيني كناره نسبت به حالت بدون آبشكن كاهش يافته است. در اين پژوهش از سه معيار, RMSE , R2 و MAE به منظور مقايسه داده هاي حاصل از رابطه بدست آمده و داده هاي آزمايشگاهي استفاده شد، كه مقدار اين شاخص ها به ترتيب برابر 0.924، 0.127 و 0.097 برآورد گرديد.