بررسي نمودهاي سبك زندگي در عناصر صحنه‌اي نمايش‌نامه‌ي نگاهمان مي‌كنند با رويكرد نشانه‌شناسي اجتماعي بر اساس آراي تئوون ليوون

A Study of the Presentation of Lifestyle in the Material Signifiers of Negaheman Mikonand (Through a Social Semiotics Approach based on the Ideas of Theo van Leeuwen)

سبك زندگي يكي از مهمترين اصطلاحات نشانه‌شناسي اجتماعي است كه از راه‌هاي متعددي از جمله شناسايي و تحليل عناصر صحنه اي موجود در متن، شامل طراحي و قاب‌بندي صحنه و اشيا موجود در صحنه قابل بررسي است. هدف اصلي پژوهش حاضر شناخت و بررسي نمودهاي سبك زندگي در عناصر صحنه اي نمايش‌نامه‌ي نگاهمان مي‌كنند (1395) نوشته‌ي نغمه ثميني است و بر اين اساس ابتدا منابع نشانه‌شناختي عناصر صحنه اي موجود در متن را شناسايي كرده و سپس قابليت نشانه‌شناختي هر يك از آن‌ها را مورد مطالعه قرار مي‌دهد. پرسش اساسي مقاله حاضر نمود يافتن سبك‌هاي زندگي از طريق عناصر صحنه اي نمايش‌نامه ي نگاهمان مي‌كنند و چگونگي فرايند دلالت‌گري آن‌ها است. فرضيه ي اصلي مقاله حاضر اين است كه عناصر صحنه اي به كار گرفته شده در متن نمايش‌نامه ي نگاهمان مي‌كنند در پرداخت و شناخت سبك زندگي هر يك از اشخاص نمايش‌نامه داراي كاركردي نشانه‌شناختي هستند و به لحاظ معنايي ساز و كاري دلالت‌گر دارند. روش انجام اين پژوهش، روش توصيفي-تحليلي ا‌ست و روش گردآوري اطلاعات، كتابخانه‌اي و مبتني بر مطالعات نظري و استفاده از مقالات است. چهارچوب نظري و رويكرد اصلي اين مقاله، نشانه‌شناسي اجتماعي است و روش نشانه‌شناختي مورد نظر تئوون ليوون در آن مورد استفاده قرار گرفته است. يافته‌هاي اين مقاله نشان مي‌دهد كه سبك‌ زندگي در عناصر صحنه اي اين نمايش‌نامه نمود مي‌يابد و به شيوه‌هاي گوناگون منجر به ساخت معنا در متن مي‌شوند. مهم ترين دستاورد اين مقاله، اثبات كاركرد عناصر صحنه اي در نمايش سبك زندگي اشخاص نمايشنامه است

As one of the most common terms used in social semiotics, lifestyle can be studied in different ways, such as by identifying and analyzing the material signifiers present in the text. Seeking to analyze the presentations of lifestyle in the play Negaheman Mikonand (They Look at Us) by Naghmeh Samini, the present study first identifies the semiotic resources in the text, such as set design, set framing and set props, and then examines the semiotic potential of each of them. Thus, the main focus of this article is on the presentation of lifestyles through material signifiers in Negaheman Mikonand and the process of signification. The main assumption of this article is that the material signifiers used in Negaheman Mikonand have a semiotic function in developing and identifying the lifestyle of each character and semantically they have a signifying mechanism. This study is of the descriptive-analytical type and the data was collected using library research method through theoretical study. Adopting the semiotic approach developed by Theo van Leeuwen, the present article relies on social semiotics as its theoretical framework. The findings of the article indicate that lifestyle is presented through material signifiers in the play, resulting in the creation of meaning in the text in different ways. In set design, meaning is created through arrangements and interior design and the decorative elements used in them. In the framing of the set this occurs through rhyme/ contrast and segregation/separation in the framing and whether the framing is permanent or temporary, while in the set props, which include communicative tools, it comes about through the functions and limitations of these tools.