اثر رتينوئيك اسيد بر روي بافت تخمدان و اوويداكت در موش ماده بالغ BALB/c

زمينه وهدف: رتينوئيك اسيدها به عنوان تنظيم كننده هاي مهم رشد و تمايز سلولي شناخته شده و براي فرآيند طبيعي توليد مثلي در جنس نر و ماده ضروري مي باشند. تحقيق حاضر به منظور بررسي اثرات رتينوئيك اسيد برروي بافت تخمدان و اوويداكت موش هاي ماده بالغ BALB/c انجام شد. روش كار: در اين مطالعه پس از مشخص شدن دوز مناسب رتينوئيك اسيد، تزريق طي۳۰ روز به صورت درون صفاقي(IP) بر روي ۷۵ موش ماده بالغ BALB/c با انتخاب دوزهاي۱۵(گروه اول)، 25(گروه دوم) و kg.b.w / mg۳۵(گروه سوم)، گروه كنترل(عدم تزريق) و شم(تزريق آب مقطر) صورت گرفت. براي مقايسه گروه ها از آناليز ANOVA و سپس آزموندانكن استفاده و سطح معني داري(P 0/05) و(P 0.001) در نظرگرفته شد. يافته ها: در طي بررسي هاي ماكروسكوپي در هر سه دوز تزريقي كاهش معني دار(P 0.001) وزن و در بررسي هاي ميكروسكوپي كاهش معني دار قطر كوچك و بزرگ تخمدان، تعداد فوليكول هاي گراف و جسم زرد(P 0/05)، (P 0.001) مشاهده شد. درحالي كه افزايش معني داري فوليكول هاي تخريبي و زوناپلوسيدا چين خورده (P 0.001)، (P 0/05 و كاهش قطر اوويداكت نسبت به گروه كنترل نيز مشاهده گرديد، كه البته اين كاهش معني دار نبود. نتيجه‌گيري:به طوركلي مي توان اين طور نتيجه گرفت كه رتينوئيك اسيد اثر تخريبي بر روي بافت تخمدان و اوويداكت موش سوري ماده داشته است.