عنوان مقاله :
نقش واسطه‌اي خودكارآمدي و خودتنظيمي تحصيلي در رابطه عزت نفس با شادكامي
عنوان به زبان ديگر :
Intermediary Role of Self-Efficacy and Academic Self-Regulation in the Relationship between Self-Esteem and Happiness
پديد آورندگان :
كشت‌ورز كندازي، احسان دانشگاه آزاد اسلامي، مرودشت، ايران , برزگر، مجيد دانشگاه آزاد اسلامي واحد مرودشت - گروه روان‌شناسي، مرودشت، ايران , شكوهي، محمدجعفر دانشگاه آزاد اسلامي واحد مرودشت - گروه روان‌شناسي، مرودشت، ايران
كليدواژه :
خودتنظيمي تحصيلي , خودكارآمدي , شادكامي , عزت نفس
چكيده فارسي :
هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش واسطه‌اي خودكارآمدي و خودتنظيمي تحصيلي در رابطه عزت نفس با شادكامي در قالب يك مدل علّي بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه‌ي دانشجويان مقطع كارشناسي پرديس‌هاي دانشگاه فرهنگيان فارس بود (4803 نفر) كه در نيمسال اول سال تحصيلي 98-97 مشغول به تحصيل بودند و از بين آن‌ها تعداد 358 دانشجو به روش نمونه‌‌گيري خوشه‌اي تك‌مرحله‌اي انتخاب شدند و چهار مقياس معتبر شامل: مقياس عزت نفس كوپر اسميت، مقياس خودكارآمدي شرر، مقياس خودتنظيمي تحصيلي ماگنو و مقياس شادكامي آكسفورد، جهت سنجش متغيرهاي مدل مورد استفاده قرار گرفت. روايي و پايايي همه ابزارهاي مورد استفاده در پژوهش توسط پژوهشگر، بررسي و تاييد گرديد. تجزيه و تحليل داده‌ها در اين پژوهش با روش تحليل مسير از نوع مدل‌يابي معادلات ساختاري انجام شد. نتايج تحليل داده‌ها نشان داد كه مدل با داده‌هاي اين پژوهش، برازش مناسبي دارد و عزت نفس (03/0p < )، خودكارآمدي (01/0p < ) و خودتنظيمي تحصيلي (001/0p < ) به صورت مستقيم شادكامي را پيش‌بيني نمودند؛ همچنين عزت نفس با واسطه‌ي خودكارآمدي و خودتنظيمي تحصيلي، شادكامي را به صورت غيرمستقيم و قوي‌تر از مسير مستقيم، پيش‌بيني نمود (03/0P=). در اين ميان مسير مستقيم عزت نفس به خودكارآمدي (001/0p < ) و عزت نفس به خودتنظيمي تحصيلي (001/0p < ) نيز معنادار بود. اين نتايج نشان‌دهنده آن است كه نه‌تنها عزت نفس پيش‌بيني‌كننده شادكامي است، بلكه مي‌تواند از طريق خودكارآمدي و خودتنظيمي تحصيلي به ميزان بيشتري شادكامي را پيش‌بيني نمايد؛ بنابراين رابطه عزت نفس به واسطه‌گري خودكارآمدي و خودتنظيمي تحصيلي با شادكامي معنادار است.
چكيده لاتين :
The aim of this study was to investigate the mediating role of self-efficacy and academic self-regulation in the relationship between self-esteem and happiness. The statistical population of the study included undergraduate students of Fars Farhangian University (4803 students) who were studying in the first semester of the 98-97 academic year. Among them, 358 students were selected by one-stage cluster sampling. Subsequently, they completed four valid scales including Oxford Happiness Questionnaire, Sherer General Self-Efficacy Scale, the Cooper Smith Self-Esteem Scale, and the Magno Educational Self-Regulation Scale to assess the variables. The validity and reliability of all the scales were confirmed. Also, Path Analysis with SEQ was run as the statistical technique for analyzing the data. The results show that the proposed model's fitness to observations was desirable. Additionally, happiness was predicted directly by self-esteem (p < 0.03), self-efficacy (p < 0.01) and academic self-regulation (p < 0.001). Moreover, self-efficacy and academic self-regulation had a stronger significant mediating role between self-esteem and happiness (P=0.03). The direct path of self-esteem to self-efficacy (p < 0.001) and self-esteem to academic self-regulation (p < 0.001) were also significant. It means that not only does self-esteem predict happiness, but also it can be predicted strongly by self-efficacy and academic self-regulation. Thus the relationship between self-esteem and happiness with the mediating role of self-efficacy and academic self-regulation is meaningful
عنوان نشريه :
آموزش و ارزشيابي
