تحليل و بررسي نوحه‌هاي رايج در ميناب با تأكيد بر اشعار منصف، مسيحا، قضائي، و معروف

در شهر كهن ميناب، شاعران با فهم اين نكته كه نوحه گفتن و نوحه خواندن در رثاي امامان پاداش اخروي و دنيايي دارد به شعر نوحه و مرثيه روي آوردند چنانچه از قرن 11 تا كنون شاعران مرثيه سراي زيادي در ميناب داريم كه تخصصي نوحه گفته اند اما پژوهشي در تحليل آثار آنان صورت نگرفته است، در واقع شاعران ميناب از سيصد سال پيش با سرودن دلنامه‌هاي گوناگون، ارادت خود را به خاندان عصمت و طهارت ابراز داشته‌اند و بدين صورت گامي در جهت زنده نگه داشتن حماسه‌ي نينوا برداشته‌اند.نوحه هايي كه از شاعران گذشته ميناب مانده بالغ بر 500 نوحه مي‌شود كه اين مقاله با روش تحليل محتوا و با ابزار كتابخانه به بررسي و تحليل چند نوحه از شاعران گذشته ميناب در قرون يازده و دوازده مي‌پردازد و معلوم مي‌شود تعزيه، عزا و نوحه سرايي، تخصص اصلي شاعران ميناب بوده كه در گذشته رواج داشته و امروزه نيز در مقياس محدودتري به شيوه گذشته دنبال مي‌شود و بعضي از شاعران ديگر اين شهر نيز، با زبان و سبك تازه، اشعار مراثي و پايداري در كارنامه شعري خود دنبال مي‌كنند.