بررسي و تحليل انگاره قطعي بودن دلالت ظواهر قرآن بر مراد خداوند

قرآن كه سنگ بناي معارف و شريعت اسلامي است، درباره دلالت ظواهر آن بر مراد خدا سه نظر وجود دارد 1. عدم حجيت بدون مراجعه به معصوم؛ 2. حجيت تنجزّي و تعذري كه در محدودۀ قوانين و تكاليف كارايي دارد؛ 3. دلالت قطعي‌ ظواهر بر مراد در گستره احكام، معارف، علوم تكويني و تاريخي. بررسي اين مسئله بسيار مهم است، زيرا تضعيف قرآن يا حذف آن از بنيان معارف اسلام، اساس دين را دچار مشكل مي‌كند. بهنظر مي‌رسد مسئله مربوط است به نوع برداشت از آياتي كه قرآن را هدايت‌، نور، مبين، عاري از اختلاف و... مي‌دانند. همچنين آيات و رواياتي كه قرآن را كتاب جاويد و حجت بر همه انسان‌ها تا قيامت مي‌دانند. چگونه ممكن است ظواهر قرآن دلالت روشن و مبرهني نداشته باشند و قرآن از روز نزول تا پايان تاريخ حجت روشن خدا بر بندگان باشد؟ آياتي كه بر معجزه بودن همه قرآن دلالت دارند، نيز نشان مي‌دهد آنچه عنوان ظواهر در قرآن دارد، بايد مراد الهى باشد وگرنه، نه تنها قرآن معجزه نيست، بلكه حتى بليغ و فصيح دانستن آن جاى تأمل دارد. نظريه قطعي‌الدلاله بودن ظواهر قرآني سؤالاتي را به دنبال دارد كه نيازمند پاسخ هستند. اين پژوهش كه به روش كتابخانه‌اي اِسنادي و تحليل محتوايي، توصيفي و شبه‌پژوهانه انجام گرفته، انگاره مورد نظر را مسئله خود قرار داده و آن را قابل تأييد نشان داده است.