مطالعه تطبيقي رويكرد دولت هاي هشتم و نهم جمهوري اسلامي ايران به سازمانهاي مردم نهاد فرهنگي و اجتماعي

سازمانهاي مردم نهاد در شكل و رويكرد امروزي در ادبيات جهاني به عنوان ابزار نمايش قدرت مردم و واسطه ميان حكومت و مردم معرفي شده اند و از اهميت فراواني برخوردار مي باشند از اين رو مردم در جمهوري اسلامي ايران كه به عنوان حكومتي مردم سالار است جايگاه خاص و والايي برخوردار مي باشند لذا متناسب با اين جايگاه و اهميت ، نهادهاي برآمده از مردم نيز نقش مهمي در پيروزي و استمرار آن داشته اند. در قانون اساسي اصول زيادي در خصوص مردمي بودن و رعايت حق مردم شده است. مقاله حاضر كه در صدد بررسي مطالعه تطبيقي رويكرد دولت هاي هشتم و نهم جمهوري اسلامي ايران به سازمانهاي مردم نهاد فرهنگي و اجتماعي است پس از بسط فضاي مفهومي موضوع تحقيق، به تبيين اهميت و جايگاه مردم و نقش آنها در سازمانهاي مردم نهاد مي پردازد. مطابق با مستندات موضوعي ارائه شده در اين مقاله، روش تحقيق، توصيفيتحليلي و تطبيقي است روش گردآوري اطلاعات در اين مقاله، كتابخانه اي مي باشد. يافته هاي تحقيق حكايت از آن دارند كه پيروزي انقلاب اسلامي در بهمن 1357، تغيير در ساختار سياسي در ايران، بروز نشانه‌هايي از گفتمان دمكراتيك بجاي گفتمان مدرنيسم مطلقه پهلوي و بالاخره انتخاب ساختار جمهوري از سوي رهبران انقلاب براي شكل نظام همه بيانگر سرآغاز جديدي در حيات سياسي معاصر ايران و فراهم شدن زمينه براي تكوين نهادهاي غيردولتي در ساختار اجتماعي و سياسي ايران بود ثانيا؛ تقويت سازمانهاي مردم نهاد در دوران خاتمي به نسبت دوران احمدي نژاد بيشتر بوده و اين سازمانها در دوران دولت هشتم بيشتر مورد توجه و اهميت قرار گرفتند.