بررسي سطح بزاقي اينترفرون گاما در بيماران مبتلا به‌آفت راجعه دهاني

مقدمه: استوماتيت آفتي راجعه (RAS) اختلالي است كه با زخم‌هاي عودكننده محدود به‌مخاط دهان در بيماراني كه هيچ نشانه ديگري از بيماري سيستميك ندارند مشخص مي‌گردد. هدف از اين مطالعه ارزيابي سطح بزاقي اينترفرون گاما، در بيماران مبتلا به‌استوماتيت آفتي راجعه (RAS) بود. روش بررسي: در اين مطالعه مورديشاهدي 30 بيمار مبتلا به RAS (در دوره عود و بهبودي) و 25 فرد سالم به‌عنوان گروه كنترل با هم مقايسه شدند. نمونه‌هاي بزاقي جهت ارزيابي ميزان اينترفرون گاما به‌روش الايزا بررسي شدند. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS version 16 و آزمون MannUWhitney و Wilcoxon مورد بررسي قرار گرفت. P 0/05 معني‌دار در نظر گرفته شد. نتايج: ميانگين سطح بزاقي اينترفرون گاما در بيماران مبتلا به‌آفت دهان، pg/ml 31/02 ± 45/01 و افراد سالم pg/ml 19/02 ± 32/04 بود (P 0.001). هم‌چنين ميزان اينترفرون گاما در دوره عود pg/ml 31/02 ± 45/01 و در دوره بهبودي pg/ml 52/04 ± 58/03 بود (0/67=P). نتيجه‌گيري: ميزان اينترفرون گاما بزاق در بيماران مبتلا به RAS نسبت به افراد سالم بيشتر بود.