بررسي روش‌هاي سلول‌زدايي بافت مغز و كاربرد آن در مهندسي بافت

مقدمه: استفاده از بافت‌هاي سلول‌زدايي شده مورد توجه محققين مهندسي بافت و پزشكي بازساختي بوده است. ماتريكس خارج سلولي (Extracellular Matrix) محصول ترشح‌ شده از سلول‌هاي يك بافت، با عملكرد حمايتي و تنظيمي براي سلول‌هاي درون آن بافت است. اين ECM شامل: پروتئوگليكان‌ها، گليكوزآمينوگليكان‌ها (Glycosaminoglycans, GAGs) و پروتئين‌هاي فيبري است. تركيبات ECM در مورد هر بافت منحصر به نوع آن بافت است، به‌خصوص ECM بافت مغز كه به‌دليل ظرفيت محدود براي نوسازي سلول‌ها در دوران پيري و صدمات مغزي، قابل توجه بوده است. بافت مغز سلول‌زدايي شده مي‌تواند ECM مورد نياز براي رشد و بقاي نورون‌ها را فراهم كند از اين‌رو تكنيك‌هاي سلول‌زدايي در دسترس مبتني بر روش‌هاي فيزيكي، شيميايي و آنزيمي براي سلول‌زدايي بافت مغز و تهيه ECM موجود هستند. با توجه به شكنندگي بافت مغز، روش‌هاي سلول‌زدايي به سه روش دترجنت، دترجنتآنزيم و فيزيكوشيمياييآنزيم دسته‌بندي شده‌اند. ما در اين مقاله مروري به مقايسه و بررسي روش‌هاي سلول‌زدايي مغز جهت معرفي بهترين روش موجود پرداخته‌ايم. نتيجه‌گيري: بافت سلول‌زدايي شده مغز حاوي اجزاء گليكوپروتئيني متنوعي مي‌باشد كه مي‌تواند در تهيه داربست‌هاي مهندسي شده براي بقاي سلول‌هاي‌عصبي و هم‌چنين تهيه ارگانوئيد‌هاي مغزي كاربرد داشته باشد. جهت سلول‌زدايي بافت مغز روش‌هايي كه در آن‌ها حلال‌هاي شيميايي ترايتون ايكس 100، تريپسين و DNase در كنار چرخه‌هاي ذوب و فريز و استفاده از سانتريفيوژ با دور كم به‌كار رفته‌اند بسيار موفق‌تر بوده‌اند.