سبك مديريت حكمت محور و سازه ها و مسيرهاي دستيابي به آن و رابطه آن با رهبري تحول گرا (مورد مطالعه: هتل هاي پنج ستاره شهر تهران)

در ادبيات مربوط به حوزه مديريت و سازمان يكي از موضوعاتي كه اخيراً مورد توجه قرار گرفته است، مديريت حكمت محور است كه با مباحث مختلفي از جمله رهبري تحول گرا بي ارتباط نيست. پژوهش حاضر، با هدف بررسي پيشايندهاي مديريت حكمت محور و نقش آن در رهبري تحول گرا انجام شده است. پژوهش از لحاظ هدف، كاربردي، از لحاظ ماهيت و روش، توصيفي- پيمايشي از نوع همبستگي است. براي تست فرضيات، از يك پرسش نامه 50 سوالي طبق طيف استفاده شده است. جامعه آماري پژوهش، مجموعه مديران و كاركنان هتل هاي پنج ستاره در شهر تهران به تعداد 800 نفر است؛ حجم نمونه 260 نفر بر اساس جدول كرجسي و مورگان، به روش طبقه اي نسبي، انتخاب شدند. پايايي با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ و اعتبار سازه با استفاده از نرم افزار ليزرل و از روش تحليل عاملي تأييدي بررسي شد. به منظور تجزيه و تحليل يافته ها از نرم افزار ليزرل و مدل تحليل مسير و براي تحليل متغير ميانجي از آزمون سوبل استفاده شد. نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه چهار متغير تجربه، معنويت، احساسات و دانش تأثير معنادار و مثبتي بر مديريت حكمت محور و رهبري تحول گرا دارند. مديريت حكمت محور نيز، تأثير معنادار و مثبتي بر رهبري تحول گرا دارد و نقش ميانجي گري را بين عوامل ذكرشده و رهبري تحول گرا ايفا مي كند. مديريت حكيمانه مي تواند از طريق آموزش و تلاش، با ايفاي نقش يك رهبر در سازمان، بر كاركنان خود نفوذ كرده و حكمت را از طريق مسيرهاي تجربه، معنويت، احساسات و دانش كسب و به آن ها منتقل نمايند.