بررسي اثرگذاري فضاي شهري بر ايمني و احساس امنيت اجتماعي كودكان (نمونه موردي: بخش مركزي شهر تهران)

امنيت شهري يكي از مهم ترين عوامل تأثيرگذار در كيفيت زندگي شهروندان محسوب مي شود. كودكان بيش از هر گروه ديگر در يك جامعه نياز به توجه دارند چرا كه كودكان امروز آينده سازان فرداي يك جامعه هستند. هرچه شهر در طراحي فضاي شهري مناسب براي كودكان موفق تر باشد، بي شك از سرزندگي و نشاط بيشتري برخوردار خواهد بود كه مي تواند در سلامت روحي و اجتماعي كودك و در مرحله دوم كل جامعه نقش بسزايي بازي كند. اين مقاله به بررسي اثرپذيري فضاي شهري بر ايمني و احساس امنيت اجتماعي كودكان در بخش مركزي (مناطق1112) شهر تهران مي پردازد. روش تحقيق توصيفي تحليلي و ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه بوده است. جامعه آماري تحقيق والدين داراي كودك در مناطق 11 و 12 شهر تهران بوده كه با 400 نفر آنان به شيوه نمونه گيري خوشه اي چند مرحله مصاحبه صورت گرفته است. يافته هاي مهم اين تحقيق نشان مي دهد كه ميانگين شاخص هاي موثر بر ايمني كودكان 73/2 و شاخص هاي موثر بر احساس امنيت كودكان در فضاهاي شهري 73/2 بوده است. بر اين اساس مي توان گفت كه شاخص هاي ايمني و امنيت كودكان در فضاهاي شهري از وضعيت مناسبي برخوردار نيست. يافته هاي حاصل از آزمون رگرسيون نيز نشان داد كه كيفيت كف سازي معابر، نحوه طراحي مسيرهاي سواره و پياده، توجه و دقت رانندگان هنگام رانندگي، وجود فضاهاي غير قابل دفاع، نورپردازي و ايجاد نقاط روشن، فعال در فضاهاي شهري و ايجاد مراقبت هاي بصري تاثير معناداري بر ايمني و احساس امنيت كودكان در فضاهاي شهري مي گذارد.