تأثير خودگويي آموزشي و انگيزشي در سطوح آشكار و پنهان بر قدرت عضلاني، خودپندارۀ جسماني و خودكارآمدي تكليف نوجوانان

هدف پژوهش بررسي تأثير خودگويي بر قدرت عضلاني، خودپندارۀ جسماني و خودكارآمدي درورزشكار مبتدي بود. 50 دختر با ميانگين سني2.5 ± 15 سال، شركت كنندگان پژوهش حاضر را تشكيل دادند. آزمودني‌ها به صورت تصادفي به 5 گروه خودگويي آموزشي آشكار و پنهان، خودگويي انگيزشي آشكار و پنهان و كنترل تقسيم شدند. نتايج در آزمون پيگيري، براي متغيرهاي قدرت عضلاني جلو ران، دو قلو و لانچ پا راست نشان داد گروه‌ خودگويي آموزشي پنهان داراي قدرت عضلاني بالاتري نسبت به ساير گروه ها بودند (P 0/05 ). براي متغير قدرت لانچ پا چپ و قدرت عضلاني پشت ران گروه‌هاي خودگويي آموزشي و انگيزشي پنهان قدرت عضلاني بالاتري داشتند (P 0/05 ). گروه خودگويي انگيزشي آشكار داراي بالاترين ميانگين خودكارآمدي تكليف و خودپندارۀ جسماني بود. در نتيجه مربيان جهت ارتقأ قدرت عضلاني پايين تنه، خودكار آمدي تكليف و خودپنداره از تكنيك‌هايي خودگويي آموزشي و انگيزشي پنهان استفاده كنند.