مروري بر مطالعات انجام‌شده بر روي دستگاه آب‌شيرين‌كن خازني و مطالعۀ تجربي امكان‌سنجي اتصال آن به انرژي خورشيدي

تهيۀ آب شيرين يكي از معضلات كشورهاي خاورميانه از جمله ايران است. تكنولوژي شيرين‌سازي آب يكي از موضوعات مورد توجه دانشمندان در دهۀ اخير است. در اين ميان، آب‌شيرين‌كن‌هاي خازني با رشد فزاينده‌اي از مطالعات روبه‌رو هستند. مصرف بهينۀ انرژي، صرفۀ اقتصادي و فضاي اشغالي كمتر، مطالعه بر روي اين دستگاه را اجتناب‌ناپذير مي‌كند. در سال‌هاي اخير در جهان، مطالعات تجربي فراواني بر روي اين دستگاه انجام شده است. زيرمدل‌هايي نيز براي مدل‌سازي جذب يون بر اساس تئوري لايۀ الكتريكي مضاعف، تعريف و توسعه يافته‌اند. اما در كشور ايران، به‌رغم بحران آب، مطالعۀ اساسي بر روي اين دستگاه انجام نشده است. در مقالۀ حاضر در بخش اول، دستگاه آب‌شيرين‌كن خازني معرفي شده و مطالعات در اين زمينه مرور مي‌شود. در بخش دوم، نتايج مطالعه‌اي تجربي با هدف بررسي امكان كوپل دستگاه آب‌شيرين‌كن خازني الكترود جاري (FCDI) با انرژي خورشيدي ارائه مي‌شود. به اين منظور ابتدا سل FCDI مورد مطالعه معرفي مي‌شود. از پنل‌هاي‌ خورشيدي به‌صورت مستقيم براي تأمين انرژي مصرفي جذب يون استفاده مي‌شود. نتايج نشان مي‌دهد كه دستگاه با اتصال پنل خورشيدي 2 وات، آب دريا را در يك مرحله 50 درصد شيرين مي‌كند. در آزمون ديگر براي رسيدن به آب قابل شرب از پنل خورشيدي 0.75 وات استفاده ‌شد و آب شور خروجي از مرحلۀ قبل در يك سيكل بسته با گذشت 1 ساعت به آب قابل شرب تبديل ‌شد.