آسيب‌شناسي نقد‌هاي تاريخي علامه شوشتري در حوزه روايات تفسيري

در نقد متن هر حديثي گردآوري تمامي داده‌هاي مرتبط و اِعمال دقيق ضوابط نقد، حائز اهميت است. گاه به رغم دقت ناقد حديث، وي از خطا مصون نمي‌ماند. اين مقاله در صدد پاسخ به اين سؤال است كه تا چه اندازه نقدهاي علامه شوشتري براي اثبات موضوع بودن حديث، اتقان دارد؟ آسيب‌هاي نقد و بررسي‌هاي ايشان در حوزه روايات تفسيري چيست؟ اين تحقيق با روش مطالعه كتابخانه‌اي و رويكرد تحليلي توصيفي در چهار نمونه روايت تفسيري به اين نتيجه دست يافت كه نقد مؤلف با وجود آگاهي از ضوابط نقد حديث، داراي كاستي يا خطاي سهوي است و آسيب‌‌هاي آن در سه عنوان قابل طرح است: «ناسازگاري نظر رجالي با مجموعه آيات و روايات معتبر، عدم توجه به روايات و گزارش‌هاي تاريخي معارض، ظنّي و ناكافي بودن ادلّه در اثبات مذهب راوي» و در نهايت مدّعاي ايشان در موضوع بودن احاديث مربوطه را كافي يا قابل پذيرش نمي‌داند.