ارزيابي كارايي مدل گردش عمومي CanESM2 و مدل منطقه اي REMO به منظور پيش بيني تغييرات ويژگي هاي اقليمي در آبخيز جازموريان

گرم شدن سياره زمين، به دليل افزايش تغييرات در بارندگي و دما بر دسترسي به منابع آبي، به ويژه در مناطق خشك، اثري جدي دارد. مدل هاي اقليمي گردش عمومي جو (GCM) و منطقه اي (RCM) به عنوان ابزار اصلي ارزيابي تغييرات ويژگي هاي اقليمي در دوره آينده محسوب مي شوند. متفاوت بودن تفكيك مكاني اين مدل ها سبب اختلاف در نتايج ارزيابي تغييرات ويژگي هاي اقليمي مي شود. ازاين رو در اين مطالعه كارايي مدل بزرگ مقياس CanESM2 و مدل منطقه اي REMO در آبخيز جازموريان باكاربرد معيارهاي آماري ارزيابي گرديد. نتايج نشان دادند كه، مدل CanESM2 نسبت به مدل منطقه اي REMO از عملكرد بهتري براي پيش بيني ويژگي هاي اقليمي برخوردار است. شبيه سازي ويژگي هاي اقليمي براساس مدل CanESM2 نشان داد كه بارندگي تحت سناريوهاي RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 به‎ترتيب 19/23، 18/55 و 14/55 ميلي متر در ايستگاه ايرانشهر و در ايستگاه بم 8/31، 10/66 و 15/72 ميلي متر نسبت به دوره ي مشاهداتي كاهش خواهد يافت. ميانگين مقادير شبيه سازي شده دما تحت سناريوهاي مطالعاتي نشان داد كه دماي متوسط در ايستگاه ايرانشهر به ترتيب 1/57، 2/15 و 3/1 درجه سانتي گراد و در ايستگاه بم 1/84، 2/31 و 3/35 درجه سانتي گراد نسبت به دوره مشاهداتي افزايش خواهد يافت. به طوركلي نتايج حاصل از پيش بيني ويژگي هاي بارندگي و دماي متوسط در آبخيز جازموريان حاكي از آن هستند كه احتمال وقوع دوره هاي خشك طولاني تر در آينده نسبت به دوره مشاهداتي در اين منطقه افزايش خواهد يافت. ازاين رو اطلاع از روند تغييرات ويژگي هاي اقليمي مي تواند به مديران و برنامه ريزان در ارائه راهكار هاي لازم در شرايط تغيير اقليم آينده كمك كند.