جمعي‌شدن مسؤوليت در جبران خسارات ناشي از حوادث پزشكي

جبران خسارات ناشي از حوادث پزشكي از جمله مسائل مهمي مي‌باشد كه تحولات زندگي اجتماعي جمعي‌شدن مسؤوليت را در اين خصوص در پي داشته است. شمار فزاينده حوادث ناشي از اعمال پزشكي و متعاقب آن افزايش خسارات وارده بر بيماران، بيش از هر امر ديگري ضرورت پژوهش در اين زمينه را آشكار مي‌سازد، در حالي كه نظام حقوقي برخي از كشورها از جمله فرانسه با در نظر گرفتن شيوه‌هاي جمعي ابتكاراتي در زمينه جبران خسارات زيان‌هاي ناشي از اعمال پزشكي داشته‌اند، حقوق موضوعه ايران صرفاً در چارچوب مسؤوليت مدني با اتكا بر مبناي تقصير پزشك جبران خسارت مي‌نمايد. با عنايت به اين امر در پاسخگويي به اين سؤال كه آيا تحولات ايجادشده در حقوق پزشكي كشورهاي ديگر در نظام حقوقي ايران قابل طرح است يا خير به نظر مي‌رسد، امكان بهره‌جويي از تحولات يادشده در به كارگيري روش‌هاي جمعي جبران خسارت در كشورمان وجود داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف تبيين امكان گذار از مسؤوليت مدني در جبران خسارات بيماران پس از بيان افول مسؤوليت شخصي، شيوه‌هاي جمعي جبران خسارت و امكان طرح شيوه‌هاي مذكور در نظام حقوقي ايران را به ترتيب مورد بررسي قرار مي‌دهد. در نهايت يافته‌ها حاكي از آن است كه با عنايت به عدم كفايت مبناي تقصير پزشك جهت جبران خسارات بيماران و با توجه به فراهم‌بودن بستر فقهي و حقوقي، نهادينه‌كردن روش‌هايي همچون گسترش بيمه و ايجاد صندوقي به منظور جبران خسارات بيماران در نظام حقوقي كشورمان بسيار كارآمد خواهد بود.