كاربرد بيشينۀ انتروپي در پيش‌بيني رويشگاه‌هاي بالقوۀ سرخدار (Taxus baccata L.) در ذخيره‌گاه زيست‌كرۀ ارسباران

گونۀ سرخدار (Taxus baccata L.) از گونه‌هاي در معرض خطر انقراض است. دامنۀ انتشار اين گونۀ ديرزيست كاهش يافته و حفاظت رويشگاه‌هاي آن حائز اهميت است. در پژوهش حاضر، مطلوبيت رويشگاه سرخدار در ذخيره‌گاه زيست‌كرۀ ارسباران به‌عنوان يكي از رويشگاه‌هاي اين گونه بررسي شد. بدين منظور مدل‌سازي مطلوبيت رويشگاه سرخدار با استفاده از روش بيشينۀ انتروپي ((MaxEnt)Maximum Entropy ) و بر مبناي نقاط حضور (74 نقطه) انجام شد. عامل‌هاي درصد شيب، جهت جغرافيايي، ارتفاع از سطح دريا، واحدهاي اراضي خاك، متوسط دما و متوسط بارندگي سالانه، طبقه‌بندي اقليمي و كاربري فعلي زمين به‌عنوان متغيرهاي مستقل در مدل‌سازي استفاده شدند. نتايج نشان داد سرخدار بيشتر تمايل به رويش در رويشگاه‌هايي در محدودۀ ارتفاعي ۹00 تا 1۷00 متر از سطح دريا، شيب ۲۵ تا 60 درصد، دامنه‌هاي شمالي، محدودۀ بارندگي 360 تا 480 ميلي‌متر، متوسط دماي 8 تا 13 درجۀ سانتي‌گراد، اقليم مديترانه‌اي و مناطق جنگلي با تاج‌پوشش بيش از 50 درصد دارد. براساس نتايج مدل‌سازي ۴1.8 درصد از وسعت ذخيره‌گاه زيست‌كرۀ ارسباران (1۲۶۵ هكتار)، رويشگاه مطلوبي براي سرخدار است. اين مناطق بيشتر در محدودۀ مناطق جنگلي تازه‌كند، كلاله، آينالو، نقدي و بالاسنگ قرار دارند. مقدار زياد سطح زيرمنحني (0/966) نشان‌دهندۀ قابليت عالي مدل در تفكيك پيش‌بيني رويشگاه‌هاي مطلوب و نامطلوب از يكديگر است. با استفاده از نتايج اين تحقيق مي‌توان مناطق مستعد حضور سرخدار را مشخص كرده و در آينده براي احياي رويشگاه‌هاي آن در ارسباران اقدام كرد.