بازسازي طبيعي ساختار توده‌هاي راش در جنگل‌هاي تحت مديريت سنتي (مطالعۀ موردي: اشكورات رودسر)

بازسازي طبيعي ساختار از مهم‌ترين فرايندها در تحول توده‌هاي جنگلي است. به‌منظور بررسي فرايند بازسازي طبيعي ساختار توده‌هاي راش در منطقۀ اشكورات رودسر، سه قطعۀ يك هكتاري با سابقۀ متفاوت از حفاظت شامل كوتاه‌مدت، ميان‌مدت و شاهد انتخاب و مهم‌ترين ويژگي‌هاي ساختاري آنها با استفاده از روش‌هاي اندازه‌گيري فاصله‌اي و تعداد يازده شاخص كمّي‌سازي ساختار در 45 گروه ساختاري بررسي شد. روند تغييرات ساختار براساس سه گروه از ويژگي‌هاي ساختاري توده شامل الگوي مكاني ساختار، ناهمگني در ابعاد درختان و سطح تنوع تركيبي (پيچيدگي ساختار) تحليل شد. براساس نتايج به‌‌دست‌آمده، شاخص‌هاي ميانگين قطر، كلاركايوانز، برگرپاركر و زاويۀ يكنواختي اختلاف معني‌داري بين سه قطعه نشان دادند. روند افزايشي شاخص‌هاي ضريب جيني، تمايز قطري و ارتفاعي همراه با جابه‌جايي درختان به طبقات ارتفاعي و قطري بالاتر در قطعات حفاظت‌شده نشان‌دهندۀ افزايش ناهمگني و شكل‌گيري ساختار عمودي در جنگل است. در نتيجه‌گيري كلي مي‌توان بيان كرد كه حفاظت از جنگل به‌شكل سنتي و روش قرق در اين منطقه سبب بازسازي ساختار توده شده است. توصيه مي‌شود كه قرق بلندمدت (بيش از 60 سال) براي بازسازي طبيعي در منطقه همراه با دخالت‌هاي پرورشي همسو با طبيعت اعمال شود.