جنسيت و فطرت؛ گامي به سوي يك «نظريه‌ جنسي» اسلامي

نظريه‌پردازان امور جنسي در غرب مي‌كوشند حقيقت انسان را در پرتو غريزه‌ جنسي بازتعريف كنند؛ اما نظريه‌ جنسي‌اي كه بخواهد مبتني بر نگاه اسلامي ارائه شود، نخست بايد بتواند انسان را در افق فطرت بازتعريف كند و نشان دهد ساحت جنسي در انسان در پرتو فطرت انساني معنا و كاركردهاي متمايزي مي‌يابد. در اين مقاله با اشاره‌ به برخي اقتضائات نظريه‌ فطرت در قبال دوگانه‌هاي مهم انسان‌شناسيِ غربي، پاره‌اي از ظرفيت‌هاي كاربرديِ نظريه‌ فطرت در فهم و تبيين امر جنسي در انسان نمايان شده تا راه براي ارائه‌ يك «نظريه‌ جنسي» مبتني بر آموزه‌هاي اسلامي باز شود. بر اساس تئوري فطرت مي‌توان نشان داد اگرچه تفاوت‌هاي جنسيتي تحت تأثيرات محيطي بروز مي‌كند؛ اما كاملاً برساختي نيست و بسياري از آنها در متن واقعيت ريشه دارد و نه‌تنها به‌كارگيري امر جنسي در راستاي تعالي انسان ممكن است؛ بلكه تنوع عظيم وضعيت‌هاي انحرافي جنسي در انسان تبيين‌پذير مي‌شود. براين‌اساس «حيا» به عنوان يك امر تمايزبخش جدي انسان و حيوان در عرصه‌ مسائل جنسي، در تحليل بسياري از رفتارها محوريت مي‌يابد و قوانين خانواده، نه در پرتو مفهوم عدالت (حدومرز گذاشتن بين افراد)، بلكه در سايه‌ مفهوم مودت و رحمت سامان‌دهي مي‌شود.