برآورد آسيب پذيري لرزه اي مسكن شهري و روستايي در مناطق سكونتگاهي كشور ايران با تأكيد بر نوع اسكلت و مصالح مورد استفاده

آسيب به ساختمان هاي مسكوني يكي از مهم ترين آسيب هاي كالبدي زلزله مي باشد كه مي تواند آسيب هاي ديگري را بدنبال داشته باشد. در اين تحقيق سوال اصلي اين است كه واحدهاي مسكوني واقع در مناطق كشور (شهرستانها) با توجه به نوع مصالح و اسكلت و همچنين خطر زلزله، چقدر آسيب پذير هستند؟ هدف اصلي تحقيق بررسي درجه آسيب پذيري لرزه اي واحدهاي مسكوني در مناطق ايران (شهرستان ها)  مي باشد. روش هاي مورد استفاده در تحقيق AHPfuzzy ، DIMETELfuzzy و تحليل هاي فضايي است. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه تفاوت هاي زيادي به تفكيك مناطق و همچنين به تفكيك بخش شهري و روستايي در خصوص آسيب پذيري واحدهاي مسكوني در مقابل زلزله وجود دارد. ميانگين امتياز آسيب پذيري در بخش شهري 0.27 و در بخش روستايي 0.31 بدست آمد كه نشانگر آسيب پذيري بالاي بخش روستايي در مقايسه با بخش شهري است. از نظر منطقه اي نيز شهرهاي واقع در استا ن هاي مركزي، همدان، اصفهان، تهران، كردستان، گيلان و زنجان از نظر آسيب پذيري مسكن شهري در وضعيت مناسبي قرار دارند در صورتي كه شهرهاي واقع در استان هاي شرقي، جنوبي، جنوب غربي و شمال غربي كشور از آسيب پذيري بالايي برخوردار هستند. در خصوص بخش روستايي نيز، وضعيت استان هاي مركزي، اصفهان، تهران، كردستان و گيلان در مقايسه با ساير استان ها مناسب تر مي باشد و استان هاي شرقي، مركزي، جنوبي و غربي نيز از آسيب پذيري بالايي برخوردار هستند.