الگوي علي روابط بين تنظيم شناختي هيجان، پايگاه اجتماعي - اقتصادي با انگيزش تحصيلي: نقش واسطه‌اي خودناتوان سازي

زمينه: پژوهشگران به بررسي روابط بين تأثير خودتنظيمي هيجاني با انگيزش تحصيلي پرداخته اند، اما الگوي علي روابط بين تنظيم شناختي هيجان، پايگاه اجتماعي اقتصادي با انگيزش تحصيلي: نقش واسطه‌اي خودناتوان سازي مورد غفلت واقع شده است. هدف: الگوي مدل روابط بين تنظيم شناختي هيجان، پايگاه اجتماعي اقتصادي با انگيزش تحصيلي با نقش واسطه‌اي خودناتون سازي در بين دانش آموزان بود. روش: پژوهش از نوع همبستگي و مدل يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه منطقه 2 شهر تهران بود. كه 270 نفر با روش نمونه گيري خوشه‌اي تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند ابزار پزوهش عبارتند از: پرسشنامه تنظيم شناختي هيجاني گارنفسكي و كرايچ (2006)، مقياس انگيزش تحصيلي (AMS) وارلند و همكاران (1992؛ به نقل از يوسفي و همكاران، 1388)، پرسشنامه خودناتوان سازي تحصيلي (ASHS) شوينگر و استينسمر پلستر (2011) و پرسشنامه پايگاه اقتصادي اجتماعي تيمز (1995 تا 2007). داده ها با استفاده از شاخص هاي چولگي و كشيدگي بررسي شده و همبستگي بين متغيرهاي مدل با ماتريس همبستگي تحليل شد. يافته ها: تنظيم شناختي هيجان سازگار بر روي خودناتوان سازي اثر منفي و بر روي پايگاه اقتصادي اجتماعي اثر مثبت دارد، تنظيم شناختي ناسازگار نيز بر روي خودناتوان سازي اثر مثبت و بر روي پايگاه اقتصادي اجتماعي اثر معني داري ندارد، همچنين خودناتوان سازي بر روي انگيزش دروني اثر منفي و بر روي انگيزش بيروني و بي انگيزشي اثر مثبتي دارد، پايگاه اقتصادي اجتماعي نيز اثرمنفي بر روي خودناتوان سازي دارد (P 0/05 )، نتيجه گيري: خودناتوان سازي در روابط بين تنظيم شناختي هيجان، پايگاه اجتماعي اقتصادي و انگيزش تحصيلي نقش واسطه را دارد، در حالت كلي يافته ها نشان دادند كه مدل ارائه شده در مطالعه حاضر با نتايج آزمون مدل برازش مناسبي دارد و مي‌تواند در تحقيقات مورد استفاده قرار گيرد.