اثربخشي آموزش خودشفقت‌ورزي بر داغ اجتماعي و تحمل پريشاني مادران داراي كودكان مبتلا به فلج مغزي

زمينه: داشتن فرزند مبتلا به فلج مغزي، آسيب‌هاي روانشناختي و هيجاني فراواني براي مادران ايجاد مي‌كند كه ضروري است با بكارگيري درمان‌هاي روانشناختي مناسب نسبت به كاهش اين آسيب‌ها اقدام نمود. اما آيا آموزش خودشفقت‌ورزي بر كاهش داغ اجتماعي و بهبود تحمل پريشاني مادران داراي كودكان مبتلا به فلج مغزي كمك مي‌كند؟ هدف: بر همين اساس پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش خودشفقت‌ورزي بر كاهش داغ اجتماعي و بهبود تحمل پريشاني مادران داراي كودكان مبتلا به فلج مغزي انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پيگيري دوماهه بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل مادران داراي فرزندان مبتلا به فلج مغزي شهرستان شهركرد در سه ماهه اول سال 1398 بود. در اين پژوهش تعداد 30 مادر داراي فرزند مبتلا به فلج مغزي با روش نمونه‌گيري غيرتصادفي داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفي در گروه هاي آزمايش و گواه گمارده شدند (15 مادر در گروه آزمايش و 15 مادر در گروه گواه). گروه آزمايش مداخله آموزش خودشفقت‌ورزي (نف، 2009) را طي دو ماه و نيم در 10 جلسه 90 دقيقه‌اي دريافت نمودند. پرسشنامه‌هاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه داغ اجتماعي (مك و ووك، 2010) و پرسشنامه تحمل پريشاني (سيمونز و گاهر، 2005) بود. داده‌هاي حاصل از پژوهش به شيوه تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه درمان آموزش خودشفقت‌ورزي بر داغ اجتماعي و تحمل پريشاني مادران داراي كودكان مبتلا به فلج مغزي تأثير معنادار دارد (P 0.001). چنانكه اين درمان باعث كاهش داغ اجتماعي و بهبود تحمل پريشاني مادران شود. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش حاضر بيانگر آن بودند كه آموزش خودشفقت‌ورزي با بهره‌گيري از فنوني همانند آموزش آگاهي از تجربيات مثبت و منفي، ايجاد تجربه‌هاي مثبت از طريق تجسم ذهني، آموزش ابراز شفقت و اصلاح رفتار از طريق تقويت كننده‌هاي محيطي مي‌تواند به عنوان يك درمان كارآمد جهت كاهش داغ اجتماعي و بهبود تحمل پريشاني مادران داراي كودكان مبتلا به فلج مغزي مورد استفاده قرار گيرد.