تاثير وزوز گوش بر پردازش گفتار: شواهد و نظريات

هدف:  هدف از اين مطالعه مروري، بررسي ارتباط وزوز و پردازش گفتار و همچنين بررسي مسيرهاي درگير احتمالي در اين اختلال است. براي پردازش گفتار تمامي مسير سيستم شنوايي از محيط تا مركز و سيستم هاي شناختي و توجهي نقش دارند. آسيب اين مسير ممكن است باعث وزوز شود و با توجه به همپوشاني مسير درگير در توليد وزوز و مسير درك و پردازش گفتار، به نظر مي رسد وزوز گوش با تاثير بر مسيرهاي محيطي و مركزي شنوايي موجب شود تا پردازش گفتار دچار اختلالات يا تغييراتي شود و يا وجود وزوز با اثر بر سيستم هاي توجهي و شناختي باعث اختلال در درك گفتار شود. اين مقاله شواهد رفتاري و الكتروفيزيولوژي هر دو مسير بالانورد و پايين نورد را مرور مي كند. روش بررسي: در اين مطالعه مروري با استفاده از كليدواژه هاي وزوز و گسيل هاي صوتي گوش(Otoacoustic Emissions; OAE)، وزوز و پاسخ شنوايي ساقه مغز (Auditory Brainstem Response; ABR)، وزوز و پاسخ ميان رس شنوايي (Middle Latency Response; MLR)، وزوز و امواج P300، وزوز و موج منفي ناهمخوان (Mismatch Negativity ;MMN)، وزوز و حافظه شنوايي كلامي، وزوز و پردازش اطلاعات زماني، وزوز و اختلال پردازش شنوايي مركزي، وزوز و ارزيابي هاي سايكوآكوستيك، وزوز و ارزيابي هاي رفتاري شنوايي در پايگاه هاي اطلاعاتي Google scholar و Science direct و Scopus جستجو صورت گرفت. مقالات مرتبط انتخاب، و پس از مطالعه دقيق 76 مقاله و6 كتاب و 1 پايان نامه، مقاله مروري استخراج گرديد. يافته ها: در توضيح متاثر شدن درك گفتار در بيماران دچار وزوز، دو نظريه را مي توان پيشنهاد كرد. يك نظريه از آسيب در سطوح پايين و ساقه مغز حمايت مي كند (بالانورد) و نظريه ديگر كاهش درك گفتار را به درگيري سيستم هاي توجهي و شناختي نسبت مي دهد (پايين نورد) كه هر كدام شواهد حمايت كننده خود را دارا مي باشند. نتيجه گيري: بر اساس شواهد آزمون هاي رفتاري و الكتروفيزيولوژي، درگيري هر دو مسير پردازش گفتاري بالانورد و پايين نورد در افراد دچار وزوز تاييد مي شود.