بررسي داكينگ مولكولي تعدادي از مشتقات فلاون‌ها (Flavones) در مهار آنزيم آلفاگلوكوزيداز

مقدمه: يكي از مشكلات اصلي ديابت افزايش سطح گلوكز خون است. آنزيم آلفاگلوكوزيداز با تجزيه پلي‌ساكاريدها، به اين افزايش گلوكز خون كمك مي كند. مهار اين آنزيم يكي از استراتژي‌هاي مهم در درمان ديابت مي‌باشد. هدف: هدف از اين مطالعه بررسي اثر مهاركنندگي تركيبات طبيعي فلاوني موجود در ميوه‌ها و گياهان بر فعاليت آنزيم آلفاگلوكوزيداز در محيط in silico بود. روش بررسي: اين تحقيق به شيوه توصيفي تحليلي صورت گرفت. به اين منظور، ابتدا ساختار تركيبات فلاوني و آلفاگلوكوزيداز به ترتيب از پايگاه‌هاي PubChem و PDB دريافت شدند. سپس خصوصيات فيزيكوشيميايي تركيبات فلاوني توسط پايگاه Zink و سرور Swiss ADME پيش‌بيني شدند. در نهايت، براي انجام داكينگ مولكولي و برهم‌كنش ميان تركيبات فلاوني و آنزيم به ترتيب از محيط هاي Molegro Virtual Docker 6.0 وMolegro Molecular Viewer 2.5 استفاده شد. نتايج: تركيبات فلاوني مورد بررسي از لحاظ خصوصيات فيزيكوشيميايي مطلوب هستند و همچنين تمامي تركيبات فلاوني مورد مطالعه قادر به مهار آنزيم آلفاگلوكوزيداز هستند. اما از ميان اين تركيبات، دو تركيب نوبيلتين و لوتئولين به ترتيب با 98.78 و 96.87 كيلوژول بر مول كمترين انرژي منفي و بنابراين امتياز داكينگ بيشتري نسبت به كنترل مثبت (ميگليتول) داشتند. نتيجه‌گيري: تركيبات فلاوني مورد بررسي بويژه نوبيلتين به دليل قرارگيري مناسب در جايگاه فعال آنزيم، از اثر مهاركنندگي بيشتري نسبت به ساير تركيبات مشابه برخوردار است. در نتيجه بعد از مطالعه بيش‌تر اين تركيب در محيط هاي برون تني و درون تني ممكن است بتوان از آن به عنوان يك گزينه مناسب جهت مهار آلفاگلوكوزيداز و در نتيجه درمان ديابت استفاده نمود.