اثربخشي آموزش سبك زندگي اسلامي بر فرسودگي زناشويي، تاب آوري و سلامت معنوي زنان داراي همسر معتاد

Effectiveness of Islamic Lifestyle Training on Marital Burn-Out, Toleration and Spiritual Health of Women with Addicted Spouses

اعتياد آثار مخربي بر خانواده افراد معتادين به ويژه همسران آن­ها دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش سبك زندگي اسلامي بر فرسودگي زناشويي، تاب آوري و سلامت معنوي زنان داراي همسر معتاد انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش حاضر در برگيرنده تمامي زنان داراي همسر معتاد شهر تهران در سال 1398 بود. با عنايت به شبه آزمايشي بودن طرح، نمونه‌اي به حجم 30 نفر با توجه به معيارهاي شمول از بين افراد جامعه آماري به صورت در دسترس انتخاب شدند. اعضاي نمونه به صورت جايگزيني تصادفي ساده در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. سپس شركت كنندگان گروه آزمايش در 8 جلسه 90 دقيقه­اي آموزش سبك زندگي اسلامي شركت كردند؛ در حاليكه اعضاي گروه كنترل هيچ درماني دريافت نكردند. ابزار گردآوري اطلاعات شامل مقياس فرسودگي زناشويي پاينز (1996)، پرسشنامه تاب آوري كانر و ديويدسون (2003) و پرسشنامه سلامت معنوي پالوزيان و اليسون (1982) بوده است. براي تجزيه و تحليل داده­ها از آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيره استفاده شد. يافته­‌ها: نتايج آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيره نشان داد آموزش سبك زندگي اسلامي بر فرسودگي زناشويي (331/16=F؛ 011/0=P)، تاب آوري (724/12=F؛ 041/0=P) و سلامت معنوي (850/11=F؛ 021/0=P) تأثير معناداري دارد. نتيجه‌­گيري: طبق يافته ­هاي اين مطالعه، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد سبب بهبود فرسودگي زناشويي، تاب آوري و سلامت معنوي در زنان داراي همسر معتاد مي­شود و نمايانگر افق ­هاي تازه در مداخلات باليني است و مي­توان از آن به عنوان يك روش مداخله­اي مؤثر سود جست. بنابراين، به نظر مي­رسد اين مداخله آموزشي زنان داراي همسر معتاد نيز كاربردي است.

Addiction has devastating effects on the family of addicts, especially their spouses. This study was conducted to investigate the effectiveness of Islamic lifestyle training on marital burnout, toleration and spiritual health of women with addicted spouses. The research method was semi-experimental, pre-test post-test with the control group, and the statistical population included all women with addicted spouses in Tehran in 2019. Due to the quasiexperimental nature of the project, a sample of 30 individuals was selected from among the statistical population according to the inclusion criteria and the sample members were placed in two experimental and control groups as simple random substitutions. Then, the Participants in the experimental group participated in eight ninety-minute sessions on Islamic lifestyle training, while the control group members received no treatment. The data collection tool was a questionnaire and MANCOVA was used to analyze the data. In the findings section, the results of MANCOVA showed that Islamic lifestyle training had significant impact on marital burnout (F=16.331, P=0.011) toleration (F=12.724, P=0.041) and spiritual health (F=11.850, P=0.021). Based on the findings of the study, it can be concluded that treatment based on acceptance and commitment improves marital burnout, toleration and spiritual health in women with addicted spouses and represents new horizons in clinical interventions that can be considered an effective interventional method. Therefore, this educational intervention seems to be useful for women with addicted husbands.