تحليل فضايي شاخص هاي رشد هوشمند شهري در شهرهاي ميان اندام (مطالعه موردي: شهر مرند)

در جهان امروز، شهرها با چالش هاي متعددي مواجه اند كه ناشي از نيازهاي اجتماعي جديد مي باشد. با توجه به پيشرفت علم و صنعت، ضرورت استفاده بهينه از زمين و مديريت توسعه شهري را بيش از پيش نمايان مي سازد. رويكرد رشد هوشمند شهري در پي نظم بخشي به رشد و توسعه و تجديد حيات شهري است. هدف مقاله حاضر تحليل كالبدي فضايي و اولويت بندي نواحي شهري مرند بر اساس شاخص هاي رشد هوشمند شهري است. روش تحقيق در اين مقاله «توصيفي تحليلي» و «كاربردي توسعه ايي» است. براي جمع آوري اطلاعات مورد نياز از دو شيوه كتابخانه اي و ميداني استفاده شده است. روش نمونه گيري و جمع آوري داده ها با استفاده از پرسشنامه جامعه آماري شهروندان شهر مرند از روش كوكران 348 پرسشنامه مي باشد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از تكنيك ويكور (vikor) و نرم افزارspss انجام شد است. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه ناحيه سه شهر با مقدار عددي Q (صفر) در مجموع شاخص هاي مورد ارزيابي از وضعيت مطلوب تري نسبت به ساير نواحي قرار دارد. و سپس ناحيه يك شهر با مقدار Q (0.128) در رتبه دوم و بعد از آن ناحيه چهار شهر با مقدار Q (0.183) در رتبه سوم قرارگرفته و نواحي دو و پنج با توجه به شاخص هاي شهر هوشمند با مقدار Q (0.454 و 0.736) در رتبه هاي چهارم و پنجم قرار دارد.  بر اساس مدل برازش رگرسيوني،  بخش كاربري اراضي كالبدي بيشترين تأثير را در پيش بيني و توسعه ي ساختار فضايي رشد هوشمند در نواحي شهر مرند داشته است؛ به طوري كه يك واحد تغيير در رشد هوشمند، به ترتيب 0.684 ، 0.352 و0.098 واحد در انحراف بخش كالبدي و كاربري اراضي، دسترسي و ارتباطات و زيست محيطي تغيير در شاخص هاي تلفيقي رشد هوشمند ايجاد كرده است. در ادامه يافته هاي حاصله از آزمون (T) نشان داد كه مجموع شاخص ها شهرهوشمند در نواحي پنجگانه شهر مرند كمتر از ميانگين انتخاب شده است.