بررسي اثرات ضد‌‌‌آميلوئيدوژنيكي و باز كنندگي فيبريل هاي آميلوييدي گياه مريم گلي در شرايط آزمايشگاهي: استراتژي براي كاهش تجمع فيبريل‌هاي آميلوئيد انسولين در اثر تزريق هاي مكرر زيرپوستي در بيماران ديابتي

مقدمه: اخيراً تلاش‌هاي رو به رشد زيادي بر روشن ساختن مكانيسم مولكولي تشكيل آميلوئيد و بررسي تركيبات مؤثر براي مهار ساختارهاي آميلوئيدي صورت گرفته است. بررسي فرايند فيبريل‌زايي از طريق القا و مهار آن با استفاده از تركيبات خاص مانند مشتقات آروماتيك اطلاعات مفيدي در جهت پايدارسازي ساختار پروتئين در اختيار مي گذارد. در مطالعه حاضر، اثرات ضد‌‌‌آميلوئيدوژنيكي و ناپايداركنندگي مريم گلي در شرايط آزمايشگاهي با استفاده از انسولين گاوي به عنوان پروتئين الگو بررسي شد. مواد و روش‌ها: براي القاي فيبريل‌زايي، انسولين پانكراس گاوي به مدت 10 روز در بافر گلايسين 50 ميلي‌مولار با 2.2=pH در دماي 57 درجه سانتي‌گراد انكوبه شد. ايجاد آميلوئيد با استفاده از روش‌هاي اسپكتروسكوپي جذب CR، فلورسانس ANS، THT و ميكروسكوپ الكتروني روبشي نشر ميداني (FESEM) بررسي شد. سپس تأثير غلظت‌هاي مختلف عصاره‌ مريم گلي (نسبت هاي 0.1، 1 و 5 عصاره تام به 1 پروتئين) روي مهار فيبريلاسيون و ناپايداركردن فيبريل‌هاي از پيش شكل گرفته انسوليني بررسي شد. يافته ها: نتايج حاكي از كاهش قابل توجه تجمعات فيبريل‌هاي آميلوئيدي در نمونه‌هاي انكوبه شده با دارو نسبت به نمونه شاهد بود. علاوه بر اين، نتايج نشان داد كه عصاره مريم گلي در همه غلظت ها به ويژه در نسبت 1:1 دارو به پروتئين، داراي اثر مهاري قوي بر فرآيند فيبريلاسيون و دفيبريلاسيون پروتئين انسولين است. بحث و نتيجه گيري:نتايج نشان داد كه با تخليص و جداسازي تركيبات مؤثره گياه مريم گلي و اثر آن بر فيبريل‌هاي آميلوئيدي، احتمالاً مي‌توان از اين گياه براي درمان بيماري‌هاي آميلوئيدي استفاده كرد.