گذار پارادايمي، بازآفريني امر سياسي و فهم گذارهاي پيش روي ايران

جهان امروز دستخوش دگرگوني‌هاي بنيادين است؛ دگرگوني‌هايي كه ناظر بر گذار پارادايمي است. اين وضعيت نوپديد با دو پرسش كانوني همراه است: نخست آنكه ويژگي‌هاي اين گذار چيست؟ و ديگر آنكه تاثير آن بر ايران امروز را چگونه ميتوان تبيين كرد؟ به طور كلي گذار پارادايمي ناظر بر دگرگوني در صورت بندي روابط اجتماعي از يكسو و پيدايي جنبش هاي اجتماعي جديد از ديگرسو است. گذاري كه با شكل دادن به نوع جديدي از سوژه يعني «سوژۀ شخصي» بسترساز بازآفريني امر سياسي شده است. اشكال مختلف بازآفريني امر سياسي را ميتوان در مفاهيمي مانند «سياست هويت»، «سياست زندگي» و «فروسياست» مشاهده كرد. تحول در فرايندهاي دموكراسي‌سازي يكي از مهمترين جلوه هاي بازآفريني امر سياسي است. پژوهش حاضر با استفاده از روش پارادايمي ميكوشد تا با بررسي تحول در صورت‌بندي اجتماعي و تغيير مناسبات حاكم بر جامعۀ مدني بايستگي بازآفريني امر سياسي را نشان دهد و از خلال آن تبييني جامعه‌شناختي از شرايط ايران ارائه كند. در ايران امروز مي‌توان به روشني دگرگوني در صورت‌بندي روابط اجتماعي را مشاهده كرد كه با تغيير در نگرش‌ها، ارزشها و كنشهاي نسل جديد ارتباطي مستقيم دارد. همچنين شاهد تضعيف نقش ايدئولوژي‌ها هستيم كه با كانوني‌شدن مفهوم سياست زندگي بسترساز بازآفريني امر سياسي شده است.