استعاره‌سازي همچون سوء‌نيت: خوانشي اگزيستانسياليستي از مفهوم هويت (مطالعه موردي: رمان هويت اثر ميلان كوندرا)

ميلان كوندرا همواره بر تأثير فلسفۀ اگزيستانسياليسم در رمان در قرن بيستم تأكيد كرده است. هدف پژوهش حاضر خوانشي اگزيستانسياليستي از مفهوم استعاره سازي در رمان كوندرا است. اين مقاله با رويكردي تطبيقي و بينارشته اي بر اين مسئله متمركز شده كه استعاره سازي نزد كوندرا چه ارتباطي با مفهوم «سوء نيت» در نگاه سارتر دارد. يافته هاي مقاله نشان داد مفهوم سوء نيت در نظر سارتر و استعاره سازي نزد كوندرا كاركرد يكساني در هويت بخشي دارند؛ كاركردي كه به‌زعم آن دو، چيزي جز خودفريبي نيست: آن‌ها طريقي هستند براي تبديل فرد به شيء يا استحالۀ سوژه به اُبژه كه با انكار آزادي، اضطراب انتخاب و مسئوليت را از آدمي دور مي كند. كاركرد مثبت استعاره آشكارسازي وجه آفرينشگرانۀ سوژه و كاركرد منفي آن شيءوارگي است. در نگاه كوندرا، كيچ از طريق استعاره ها زيبايي را به دام تبديل مي كند. سوژه ها دربرابر زيبايي آسيب پذيرند. استعاره ها با اين‌همان سازي ميان دو جهان بيگانه منجر به مسخ سوژه مي شوند. توجه به كاركرد هويت بخشي و هستي شناختي استعاره ها متأثر از انديشه‌هاي نيچه است. نيچه كشف كرد كه استعاره ها چيزي بيشتر از آرايه هاي ادبي هستند. يكي از يافته هاي تحقيق اين است كه چگونه ما از طريق استعاره ها، هويت ها را بازآفريني مي‌كنيم.