تأثير و جلوه هاي روايي ادب پارسي در نام من سرخِ اورهان پاموك ( با تأكيد بر بينامتنيت و ترانسپوزيسيون ژنت)

يكي از راه‌هاي آشنايي بيشتر با فرهنگ و ادبيات كشورهاي ديگر كه از مفاخر ادبيات فارسي بسيار اثر پذيرفته‌اند، بررسي متوني است كه در حوزه ادبيات دادوستدهايي با يكديگر داشته‌اند. روش‌هايي مانند ادبيات تطبيقي و روابط بينامتني مشتركات ادبي، فرهنگي و هنري ميان دو كشور را آشكار مي‌كنند. يكي از جريان‌هاي اثرگذار در رمان‌نويسي معاصر تركيه رويكرد پسامدرن است كه با الگوبرداري از غرب در ميان نويسندگان رواج يافت. در اين آثار مي‌توان به بازآفريني آثار پيشين و اثرگذار ادبيات در قالب روايت به‌عنوان يكي از عناصر شاخص در روايت‌هاي پست‌مدرنيستي اشاره كرد كه با رويكردهاي بينامتني امروزه قابل تحليل است. در اين ميان، آثار رمان‌نويس معاصر تركيه، اورهان پاموك، نشان‌دهنده روابط بينامتني عميقي است كه در حوزه ادبيات بين دو كشور ايران و تركيه وجود دارد؛ زيرا معناي متن اصلي اورهان پاموك در نام من سرخ به‌وسيله متون ديگر پي‌ريزي شده است. از اين رو در اين مقاله به تأثير و جلوه‌هاي ادب پارسي در چارچوب نظريه ترامتنيت ژنت با تأكيد بر بينامتنيت و گونه ترانسپوزيسيون در رمان نام من سرخ پرداخته شده است.