نقش شبكه‌هاي اجتماعي در شكل‌گيري هراس اجتماعي و تغيير سبك زندگي ناشي از ويروس كرونا (مطالعه موردي شهر كرمانشاه)

زمينه و هدف: امروزه شيوع كروناويروس تبديل به يك بحران بزرگ جهاني شده و كشورهاي زيادي از جمله ايران را درگير كرده است. از عواقب شيوع كروناويروس ايجاد هراس اجتماعي و تغييرات سريع در سبك زندگي مردم است؛ كه توسط شبكه‌هاي اجتماعي ايجاد شده است. هدف اين پژوهش بررسي نقش شبكه‌هاي اجتماعي در شكل‌گيري هراس اجتماعي و تغيير سبك زندگي ناشي از ويروس كرونا در شهر كرمانشاه است. روش‌شناسي: تحقيق حاضر از لحاظ رويكردي؛ كمي و از نظر نوع و ماهيت، توصيفي از نوع پيمايشي است. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه استاندارد براي هراس اجتماعي و پرسشنامه محقق ساخته براي تغيير سبك زندگي بود، جامعه آماري شهروندان بالاي 20 سال شهر كرمانشاه مي‌باشد. حجم نمونه 320 نفر بود كه با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. براي برآورد روايي از تكنيك تحليل عاملي (روايي سازه‌اي) و براي پايايي ابزار از آلفاي كرونباخ استفاده به عمل آمد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي آماري همبستگي پيرسون و تحليل واريانس براي آزمون فرضيه‌ها و رگرسيون چندگانه براي آزمون مدل تجربي استفاده گرديد. پردازش داده‌ها، با استفاده از نرم‌افزار SPSS انجام گرفت. يافته‌ها: نتايج تحقيق نشان داد كه شبكه‌هاي اجتماعي در شكل‌گيري هراس اجتماعي (0/222= r) داراي تأثير معنادار ولي با تغيير سبك زندگي (0/031= r) ارتباط غير معنادار دارد. همچنين شبكه‌هاي اجتماعي داخلي در شكل‌گيري هراس اجتماعي (0/175- = r) و تغيير سبك زندگي (0/115 - = r) تأثيرات معنادار و معكوسي دارند. نتايج حاصل از رگرسيون نشان مي‌دهد كه شبكه هاي اجتماعي وايبر، اينستاگرام و فيسبوك توانستند 0/176 از تغييرات متغير تغيير سبك زندگي و پيام‌رسان سروش توانست 0/017 از تغييرات مربوط به تغيير سبك زندگي را تبيين نمايند. نتيجه‌گيري: به منظور شكل‌گيري رفتارهاي منطقي و مطلوب به جاي رفتارهاي نمايشي مانند هراس اجتماعي در زمينه استفاده از شبكه هاي اجتماعي، كارگزاران اجتماعي اولويت خود را در سازمان‌دهي اطلاعات و دانش و آگاه كردن جامعه هدف از موارد سازنده و مضر اين شبكه ها و نقش ها و فعاليت هاي مختلف اجتماعي در جامعه قرار دهند.