«حضور» و «ظهور» زن در جامعه از نگاه آيات و روايات

آمدوشد زن در جامعه براي ايفاي نقش فردي يا اجتماعي محل اظهارنظر بسياري از انديشمندان است و هرگونه پاسخي براي آن مي‌تواند بر تصميم‌گيري‌ها و جهت‌گيري‌هاي سياسي، اقتصادي و فرهنگيِ جامعه تأثير بگذارد. اين پژوهش با استناد به آيات و روايات، ضرورت و چگونگي حضور زن در جامعه را با توجه به اقتضائات فطري و شرايط خانواده و جامعه، با روش توصيفيتحليلي و بر اساس منابع كتابخانه‌اي تبيين كرده و به اين نتيجه رسيده است كه براي فعاليت‌هاي اجتماعي زن و حضور وي در جامعه، دو حالت قابل تصور است: يكي «حضور» و ديگري «ظهور»؛ كه هميشه ملازمه‌اي با هم ندارند و تشخيص آن توسط خود زن، نسبت مستقيمي با تقوا دارد. «حضور» يك زن در جامعه، با «همسرداري نيكو» و «تربيت شايسته فرزندان» هميشگي است و «ظهور» وي در جامعه، به‌ميزان «ضرورت» و «تأثيرگذاري» و «ناظرانه»بودن آن وابسته است؛ بدين شكل كه زن براي تحصيل علم، مهارت، هنر و يا اشتغال و نيز استفاده از خدمات اجتماعي به‌«ضرورت» در جامعه ظاهر مي‌شود و در اموري چون مشاركت سياسي، هجرت، فعاليت اقتصادي و شركت در جهاد، ظهوري «مؤثر» دارد و با امر به معروف و نهي از منكر و توصيه به حق و صبر، «ناظرانه» در جامعه ظاهر مي‌شود.