اثربخشي برنامه آموزش والدين به شيوه استپ (STEP) بر كيفيت روابط والد - فرزندي، خودكارآمدي والدگري و انعطاف‌پذيري شناختي مادران نوجوانان

زمينه: مرور پژوهش‌ها نشان مي دهد كه استفاده از برنامه آموزش والدين به شيوه استپ بر سبك‌هاي فرزندپروري، انعطاف پذيري روانشناختي و تنيدگي مادران تأثير مي‌گذارد؛ اما مسئله اينست كه تعيين اثربخشي برنامه آموزش والدين به شيوه استپ بر كيفيت روابط والد فرزند و خودكارآمدي والدگري مغفول مانده است. هدف: بررسي اثربخشي برنامه آموزش والدين به شيوه استپ بر كيفيت روابط والد فرزندي، خودكارآمدي والدگري و انعطاف‌پذيري شناختي مادران شهر اصفهان بود. روش: پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس‌آزمون و پيگيري دو ماهه با گروه گواه بود. جامعه پژوهش مادران داراي نوجوان پسر 12 تا 18 سال مراجعه‌كننده به مركز مشاوره يارستان شهر اصفهان در سال 1398 بودند. 40 مادر به روش هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه آزمايش و گواه (هر گروه 20 مادر) به صورت تصادفي جايگزين شدند. ابزارهاي پژوهش عبارتند از: پرسشنامه هاي رابطه والد فرزندي پيانتا (1994)، خودكارآمدي والدگري دومكا، استرزينگر، جكسون و روسا (1996)، انعطاف‌پذيري شناختي دنيس و وندروال (2010) و 8 جلسه 90 دقيقه اي آموزش به شيوه استپ درايكورس و سولتس (1991). داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس مختلط با اندازه‌گيري مكرر تحليل شدند. يافته ها: برنامه آموزش والدين به شيوه استپ بر بهبود كيفيت روابط والد فرزندي و افزايش خودكارآمدي والدگري و انعطاف‌پذيري شناختي مادران تأثير داشت (0/001 p). همچنين برنامه آموزش والدين به شيوه استپ در مرحله پيگيري هم، معنادار بود (0/001 p). نتيجه‌گيري: والديني كه در 8 جلسه برنامه آموزش والدين به شيوه استپ شركت كرده بودند، كيفيت روابط والد فرزندي بيشتر، خودكارآمدي والدگري بهتر و انعطاف پذيري شناختي بيشتري كسب كردند.