تدوين مدل پيش بيني آمادگي به اعتياد بر اساس باورهاي فراشناختي و هيجان خواهي: نقش واسطه اي پنج عامل بزرگ شخصيت

زمينه: مطالعات متعددي به پيش بيني آمادگي به اعتياد و باورهاي فراشناختي و هيجان خواهي و پنج عامل بزرگ شخصيت پرداخته اند. اما پژوهشي كه به تدوين مدل پيش بيني آمادگي به اعتياد بر اساس باورهاي فراشناختي و هيجان خواهي: نقش واسطه اي پنج عامل بزرگ شخصيت پرداخته باشد مغفول مانده است. هدف: تدوين مدل پيش بيني آمادگي به اعتياد بر اساس باورهاي فراشناختي، هيجان خواهي با نقش واسطه اي پنج عامل بزرگ شخصيت بود. روش: طرح پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري تمامي كاركنان فاز نهم و دهم شركت عسلويه (پالايشگاه پنجم) در سال 1398 بودند. 250 نفر با روش نمونه گيري به‌صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه هاي آمادگي به اعتياد ويد و همكاران (1992)، باورهاي فراشناختي ولز و كارت رايت هاتون (2004)، هيجان خواهي زاكرمن (1993) و پرسشنامه شخصيتي نئو (1985) بودند. داده ها با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و تحليل مسير تجزيه و تحليل شد. يافته ها: متغيرهاي باورهاي فراشناختي و هيجان خواهي رابطه مثبت معناداري با آمادگي به اعتياد داشتند. تمامي مؤلفه هاي بزرگ شخصيت به جز روان رنجورخويي با آمادگي رابطه منفي معناداري داشتند. نتايج تحليل مسير حاكي از برازش مناسب مدل بود كه هيجان خواهي هم به صورت مستقيم و هم از طريق روان رنجورخويي و توافق پذيري؛ و باورهاي فراشناختي فقط به صورت غيرمستقيم و از طريق روان رنجورخويي و توافق پذيري توانستند آمادگي به اعتياد را پيش بيني كنند (0/001 p). نتيجه گيري: باورهاي فراشناختي و هيجان خواهي در كنار ساير عوامل از جمله ويژگي هاي شخصيتي، نقشي كليدي در آمادگي به اعتياد ايفا مي كنند و لزوم توجه به اين عوامل در برنامه هاي پيشگيري ضروري است.