مطالعۀ كيفي عوامل زمينه ‌ساز اختلال نافرماني مقابله‌اي كودكان

زمينه: اختلالات و بيماري‌هاي مختلفي كودكان را تهديد مي‌كند. شناسايي و درمان زودهنگام اين اختلالات مي‌تواند ضامن سلامت كودكان، خانواده و جامعه باشد. مسأله اين است كه چه عواملي زمينه‌ساز اختلال نافرماني مقابله‌اي به‌عنوان يكي از شايع‌ترين اختلالات دوران كودكي است؟ هدف: اين پژوهش با هدف مطالعۀ كيفي عوامل زمينه‌ساز اختلال نافرماني مقابله‌اي كودكان انجام شد. روش: در اين پژوهش از رويكرد كيفي، روش زمينه‌اي به منظور جمع‌آوري و تحليل داده‌ها استفاده شد. جامعه مورد مطالعه شامل تمامي والدين كودكان 6 تا 12 سالۀ در مقطع پيش دبستاني و ابتدايي و مبتلا به اختلال نافرماني مقابله‌اي در شهر اصفهان در سال 1398 بود. به اين منظور والدين 12 كودك داراي معيارهاي ورود به پژوهش به صورت نمونه‌گيري هدفمند و با كمك دو پرسشنامۀ علائم مرضي كودكان، فرم والد (گادو و اسپرافكين، 1994) و سلامت عمومي (گلدبرگ، 1972) انتخاب شدند. تحليل داده ها به روش استراوس و كوربين (1986) انجام شد. يافته ها: در تجزيه و تحليل در مرحله كدگذاري باز 157 كد اوليه، و در كدگذاري محوري براساس شباهت موضوعي 13 زيرمقوله، و در نهايت در مرحلۀ كدگذاري انتخابي به سه مقوله عوامل فردي، بين‌فردي و بيروني دست يافتيم. نتيجه گيري: مجموعه عوامل زمينه‌ساز فردي، بين‌فردي و بيروني، سهم چشمگيري در تبيين بروز و تداوم اختلال نافرماني مقابله‌اي و نقش مهمي در درمان آن دارند.