بررسي اثربخشي طرحواره درماني هيجاني بر مشكلات تنظيم هيجاني و رضايت زناشويي بانوان ناسازگار در دهه اول زندگي

زمينه: مطالعات بسياري به اثربخشي طرحواره درماني هيجاني بر مشكلات زناشويي زوجين و بررسي مشكلات تنظيم هيجاني و رضايت زناشويي زوجين پرداخته اند. اما پژوهشي كه به بررسي اثربخشي طرحواره درماني هيجاني بر مشكلات تنظيم هيجاني و رضايت زناشويي بانوان ناسازگار در دهه اول زندگي پرداخته باشد مغفول مانده است. هدف: بررسي اثربخشي طرحواره درماني هيجاني بر مشكلات تنظيم هيجاني و رضايت زناشويي بانوان ناسازگار در دهه اول زندگي بود. روش: پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه زنان داراي ناسازگاري زناشويي مراجعه كننده به مراكز مشاوره و خدمات روانشناختي شهر انديشه در سال 1397 بود.30 نفر به روش نمونه گيري هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و بصورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه (15 نفري) جايگزين شدند. ابزار پژوهش عبارتند از: پرسشنامۀ رضايت زناشويي انريچ (السون، 1998)، پرسشنامۀ ناسازگاري (DQ) ارنست جي. بي ير و دانيل پي. استرنبرگ (1977)، پرسشنامۀ اختلالات تنظيم هيجاني گراتس (2004) و بسته ي آموزشي طرحواره درماني هيجاني ليهي و همكارانش (2015 ، 2019). تحليل داده ها با روش تحليل كوواريانس تك و چند متغيري انجام شد. يافته ها: طرحواره درماني هيجاني موجب افزايش ميانگين نمرات رضايت زناشويي در شركت كنندگان گروه طرحواره درماني و موجب افزايش ميانگين نمرات تنظيم هيجان در شركت كنندگان گروه طرحواره درماني شد (P 0/001). نتيجه گيري: طرحواره درماني هيجاني باعث افزايش رضايت زناشويي و تنظيم هيجان و مؤلفه هاي آن در زوجين شد.