تأثير مداخله مبتني بر سرمايه روانشناختي بر اميد، خوشبيني، تاب آوري و خودكارآمدي بيماران افسرده

زمينه: در قالب مطالعات مداخله اي، اثربخشي درمان هاي روانشناختي مختلف بر روي افسردگي مورد بررسي قرار گرفته است، اما پژوهشي كه به بررسي تأثير مداخله مبتني بر سرمايه روانشناختي بر اميد، خوشبيني، تاب آوري و خودكارآمدي بيماران افسرده پرداخته باشد، مغفول مانده است. هدف: اين پژوهش با هدف بررسي تأثير مداخله مبتني بر سرمايه روانشناختي براميد، خوشبيني، تاب آوري و خودكارآمدي بيماران افسرده انجام شد. روش: اين پژوهش از نوع شبه آزمايشي و با استفاده از طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه اين پژوهش را تمامي افراد مبتلا به افسردگي خفيف تا متوسط مراجعه كننده به مركز مشاوره آفتاب شهر نجف آباد اصفهان در نيمه اول سال 1397 تشكيل دادند. نمونه اين مطالعه 30 بيمار افسرده بودند كه به شيوه نمونه گيري هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه (هر گروه 15 نفر) قرارگرفتند. ابزار پژوهش، پرسشنامه افسردگي بك (1978) و پرسشنامه سرمايه روانشناختي مك گي (2011) بود. گروه آزمايش، مداخله مبتني بر سرمايه روانشناختي (لوتانز، يوسف و آوليو، 2007) را در 8 جلسه 90 دقيقه اي به شيوه گروهي دريافت نمودند. براي تحليل داده ها از آزمون هاي تحليل كوواريانس تك متغيري و تحليل كوواريانس چند متغيري استفاده گرديد. يافته ها: نتايج حاكي از آن بود كه مداخله مبتني بر سرمايه روانشناختي در بهبود سرمايه روانشناختي و مؤلفه هاي اميد، خوشبيني، تاب آوري و خودكارآمدي بيماران افسرده مؤثر بود. همچنين مداخله آموزشي در كاهش ميزان افسردگي بيماران اثر مثبت داشت (0/01 p). نتيجه گيري: مداخله مبتني بر سرمايه روانشناختي مي تواند به عنوان روشي كارآمد جهت افزايش نيرومندي هاي اميد، خودكارآمدي، تاب آوري و خوشبيني و كاهش نشانه هاي افسردگي در بيماران مبتلا به افسردگي مورد استفاده قرار گيرد.